سلام خسته نباشین.من خانمی هستم ۳۱ ساله.
من اکثر اوقات خودم رو با خواهرم مقایسه میکنم همیشه از خودم ناراحتم.خواهرم خیلی راحت با همسایه ها رفت و امد میکنه .فامیل وقتی میدونن اون اومده خونه مادرم خیلی مشتاقن که بیان یا ببیننش یا دعوتش کنن خونشون.دیگرون باهاش راحتن.حتی خانواده خودم هم با اون انگار راحتترن و بچه های اونو بیشتر از بچه چند ماهه من دوست دارن.به اون خدمات بیشتری میرسونن.ولی واسه من همه اینا برعکسه.اکثرا میشنوم که میگن خواهرن گرمه ولی میگن من رفتارم سرد.حتی با خانواده همسرم هم خواهرم انگار راحتتر از منه .ولی اونا با من راحت نیستن.اکثرا احساس میکنم بین من و بقیه یه حایلی هست که دیگرون نمیتوتن با من راحت باشن.به من خیلی احترام میزارن ولی نمیتونن رفیق بشن.
من خیلی وقتها تلاش میکنم محبت میکنم ولی اصلن به چشم نمیاد کادو میخرم .ولی واسه خواهرم رو خیلی قدر میدونن.تازگی که بدتر هم شده.نمیدونم چرا فامیل از دستم ناراحتن اخه یه حسود و بدگو تو فامیل هست که منو پیش چشم بقیه خیلی بد کرده.ولی خودش خیلی دورو هست و در ظاهر خودشو دوست نشون میده.
از طرفی خودمم رفتارم کمی تند .تند حرف میزنم اصلن متوجه نیستم ولی بقیه میگن به ادم میپری ولی خودم اصلن نمیفهمم.خیلی رو با این رفتار از خودم ناراحت میکنم.از طرفی اعتماد به نفسم کمه و کمرو هستم و کمی تنبل .اینا باعث شده راحت سمت دیگرون نرم
تورو خدا بگین چه کنم.هر چه میگزده بدتر میشم دیگه بعضی وقتها فکر میکنم خیلیها منو دوست نداره.از این بیشتر ناراحتم سردی رفتار دیگرون دامنگیر دخترم هم میشه و با اونم سرد هستن.
چه کنم.