سلام
پسر7 ساله ای دارم که به خاطر بعضی اخلاقیاتش از بچه گی به نظرم با بقیه متفاوت هست و چندین بار از شما درباره ش سوال پرسیدم.
شایدم من حساسم,لطفا کمکم کنین.
از بچه گی منزوی و خجالتی بود,البته بعد از صمیمی شدن ارتباط خوبی برقرار میکنه اما همیشه احتیاج به گذشت زمان داره.
از نظر هوشی هم توی مهد و هم امسال که کلاس اول هست رتبه ی اول کلاس رو داره,و خیلی ازش راضی ان.
اما همیشه معلم هاش از اخلاق گوشه گیر بودن و علاقه کمش به بازی های گروهی شکایت میکنن.
با پسرخاله و پسر عمه هاش به خوبی بازی میکنه اما با غریبه ها خییییییلی سخت.
کلا ارتباط برقرار کردن و دوست یابیش ضعیفه.
و اینکه یکسری ترس ها از تنهایی داره که مدام اذیتش میکنه که اگه من و باباش( مخصوصا من) نباشم یا بمیرم اون چیکار کنه؟؟؟! حتی من توی اتاق دربسته برم گریه میکنه و میگه در رو پیش بزار من نگرانم..
ناگفته نمونه که اززمانی که خیلی کوچیک بود توی جمع غریبی میکرد و اونموقع ها حتی با خاله و پسر خاله هاش هم بازی نمیکرد اما الان واقعا تغییر کرده و رفتارهاش برای من و پدرش که درجریان کارهاش هستیم خیلی پیشرفت کرده و جای شکر داره.
اما از نظر معلم هاش اخلاقهای گوشه گیری رو داره و از من خواستن که پیگیر باشم.
میخواستم بدونم با گذشت زمان و قرار گرفتن توی محیط اجتماع و مدرسه بهبود پیدا میکنه؟
اگه نه و باید مشاوره بشه,کجا بهتره ببرمش؟ نگران اینم که مشاوره بد بشه و اخلاقاش بیشتر پایدار بشه.
ممنونم