کودکان مستعد فراموش کردن یا گم کردن وسایل‌شان هستند و این رخداد طبیعی است ولی برای والدین کلافه‌کننده و وقت‌گیر است. تا قبل از سن 7 سالگی والدین چیزها را به خاطر کودک می‌آورند ولی بعد از سن 7 سالگی فرض والدین این است که آن ها باید مسئولیت کارهایشان را قبول کنند، درصورتی‌که باید برای قبول مسئولیت آن ها را آماده کرد. کودکان بزرگ‌تر به امید پدر و مادر به خود اجازه می‌دهند چیزها را فراموش کنند زیرا والدین این فراموش‌کاری را جبران می‌کنند.
البته حواس‌پرتی و فراموش‌کاری در بعضی از بچه‌ها می‌تواند وممکن است یکی از نشانه‌هایبیش‌فعالی باشد که نیاز به درمان دارد، البته حتی در این بچه‌ها نیز راه‌کارهای زیر می‌تواند تا حدودی مؤثر باشد.
برای این که از گم کردن وسایل پیش‌گیری کنیم، از همین الان باید شروع کنیم و تدابیری را در نظر بگیریم:
1- با ترتیب یک برنامه منظم، مسئولیت‌پذیری و استقلال کودکان را پرورش دهیم.
2- برای نگه‌داری وسایل، جای مشخصی را در نظر بگیریم ( جالباسی، جای اسباب‌بازی، جای کتاب و... )
3- به جاهای مخصوص، برچسب بزنید و به طور مداوم و همیشه از آن جاهای استفاده کنید.
4- بچه‌ها از شما تقلید می‌کنند، پس نظم شما، اولویت اساسی است.
5- در صورتی‌که کودک وسایل را در جای خود قرار داد، او را تحسین کنید.
6- محاسن وجود این‌گونه نظم داشتن و آسان‌تر کردن کارها را برای بچه‌ها بازگو کنید.
بهترین برنامه ی خانوادگی
7- با بزرگ‌تر شدن کودک، راهبردهای خود را در نظم برای آن ها ذکر کنید.
8- برنامه‌ریزی را از قبل به کودک آموزش دهید.
9- تقویمی به او داده و بعدازظهر روزهای آخر هفته، برنامه هفته آینده را مرور کنید و به او کمک کنید که فهرستی از چیزهایی که باید به یاد داشته باشد تهیه کند.
10- در تقویم، ساعت و روزهایی که برنامه ثابت دارد را ثبت کنید و هم‌چنین مهمانی و قرارها را یادداشت نمایید.
11- از فهرست روزانه یادآور کارها استفاده کنید.
12- موضوعاتی را که کودک در آن روز باید به یاد داشته باشد، ثبت کنید.
13- فهرست را در جایی که در معرض دید است، مثل یخچال یا میز تحریر بچسباند و به آن نگاه کند.
حالا موقعی پیش می‌آید که با وجود برنامه، کودک بعضی چیزها را فراموش می‌کند. برای این که کودک چیزها را به یاد آورد باید روش‌های یادآوری را از طریق نقش بازی کردن، تمرین مثبت و الگوگیری به او آموزش داد.
1- پاسخ درنگیده:
- قبل از ترک خانه بایستد.
- از خودش بپرسد «من چیزی را فراموش کرده‌ام».
- درب خانه توقف کند و تا 10 بشمرد.
- اطمینان حاصل کند که چیزی جا نگذاشته است.
2- جستجوی بدنی:
- کودک را وادار کنید تا خودش را جستجوی بدنی کند.
- از فرق سر تا نوک پا را وارسی کند.
- به دنبال اشیاء فراموش شده بگردد، مثلاً «آیا کلاه را برداشتم»، «دفتر دیکته را برداشتم».
3- جستجوی اطراف:
- به او نشان دهید که چطور دنبال چیزها بگردد.
- او را راهنمایی کنید که چگونه می‌تواند با چشم یکی از وسایلی که جا گذاشته است، نشان دهد.
- به او یاد دهید که از دیدن چیزها، نشانه‌ای برای به یاد آوردن چیزهای دیگر استفاده کند. مثل تکلیف شب روی تخته سیاه پیش از ترک کلاس به او یادآوری خواهد کرد که چه چیزهایی برای انجام تکلیف بردارد.
4- تهیه فهرست:
- از اشیایی که باید آن روز به خاطر آورد، فهرست تهیه کند.
- نگه‌داشتن فهرست در جایی که آسان و در دسترس دیده می‌شود.
- از تکه‌های کوچک برچسبی می‌توان استفاده کرد.
- به او اجازه دهید که خودش راه‌هایی برای یادآوری پیدا کند.
5- استفاده از پیامدهای طبیعی:
مؤثرترین راه برای فراموش‌کاری، استفاده از پیامدهای طبیعی است و بچه‌ها چیزها را به یاد نمی‌آورند زیرا پدر و مادر نقش حافظه آن ها را به عهده می‌گیرند و به جای آن ها مسائل را به یاد می‌آوردند. باید فراموش کردن را برای کودک مشکل‌ساز کرد و برای اجرای آن می‌توان:
چگونه مفید درس بخوانیم؟
الف- کودک، خود به دنبال شیء گم شده بگردد و پیدا کند.
ب- والدین تلاشی برای پیدا کردن نکنند.
ج- در صورت فراموش کردن چیزی، او را وادار کنید که تمرین‌های روش‌های به خاطر آوردن (پاسخ درنگیده، جستجوی بدنی و اطراف) را چندین بار تمرین کند.
د- اشیاء گم شده را بلافاصله تهیه نکنید. باید با پس‌انداز یا پول توجیبی یا کار بیشتر، خود کودک اشیاء را تهیه کند.
6- تلاش‌های درازمدت کودک را تحسین کنید.
- تحسین پذیرفتن مسئولیت.
- یادداشتی از تعداد روزهایی که وسایل را جاگذاشته یا گم کرده تهیه کنید و با کم‌تر شدن تعداد روزها او را تحسین کنید.
- تحسین برای استفاده از روش‌های به خاطر آوردن
- روی کارهای خوب کودک تأکید و و تحسین کنید.