زودرنجي در كودكان مي‌تواند عوامل متعددي داشته باشد. بنابراين بدون توجه به عامل زودرنجي نمي‌توان نكته‌اي عرض كرد. با اين حال موارد زير را مطالعه فرماييد، شايد دليل زودرنجي اين كودك يكي از اين موارد باشد :
1. اگر پدر و مادري فرزند خود را پر توقع بار بياورند، به مرور زمان، اين كودك در مقابل مخالفت‌هاي والدين خود كم صبر مي‌شود و دچار زود رنجي مي‌شود. بنابراين والدين بايد نسبت به برآورده كردن خواسته‌هاي كودك خود، قاعده مند عمل كنند و به خواسته‌هاي غير منطقي و بيش از حد كودك پاسخ منفي بدهند.
2. يكي ديگر از دلايل زود رنجي در كودكان، نياز مبرمي است كه برخي آنها به تاييد شدن از سوي افراد مختلف به ويژه والدين ، همسالان و معلمان خود دارند. اين حالت در آنها زودرنجي را پديد مي آورد. بايد هم به كودكان راه هاي برقراري ارتباط اجتماعي درست را با ديگران آموزش داد و هم به آنها ياد داد كه هميشه نمي‌توان رضايت همه را به دست آورد، و چه بسا نشود هم كه بدست آورد، مهم اين است كه رفتارشان هميشه درست باشد، همين.
2. زود رنج بودن در برخي كودكان ارتباط مستقيم دارد با پايين بودن اعتماد به نفس آنها. براي درمان زودرنجي آنها بايد تكاليف كوچكي كه از توانشان بر مي‌آيد به آنها داد و سپس آنها را براي انجام درست آن كار تشويق نمود، در ادامه كم‌كم تكاليف را البته متناسب با توانشان جدي كرد و در مقابل انجام صحيح آن دوباره تشويقشان كرد تا در آنها حس اعتماد به نفس شكل بگيرد. وقتي اعتماد به نفس كودكي بالا باشد، در برخورد با ناكامي‌ها زود رنجيده نمي شود بلكه در طول تمرين اعتماد به نفس مي‌آموزد كه گاهي بايد بيشتر تلاش كند تا بتواند از سد مشكلات بگذرد.
3. برخي كودكان از زودرنجي به عنوان روشي مؤثر براي جلب موافقت و تسليم والدين استفاده مي‌كنند. برخي كودكان در طي تعامل خود با والدين كشف مي‌كنند كه براي رسيدن به اهدافشان، دعوا و مرافعه روش كارآمدي در تسليم كردن والدين نيست؛ در حالي كه زودرنجي و ابراز غم و گوشه‌گيري بعد از مشاهده يك پديده نامطلوب موجب مي شود والدين از اين كه كودك خويش را آزرده‌اند احساس ناراحتي كنند و در نتيجه كوشش كنند كارها را بر وفق مراد او انجام دهند. توجه به اين نكته مهم پادزهر زودرنجي كودك است و بعد از مدتي باعث مي شود كودكي كه شرطي شده است از رفتارهاي نابهنجار دست بردارد.
4. كودكي كه زودرنج و بسيار حساس است، معمولاً ارتباطاتش كم است و دوستان كمي دارد. براي از بين بردن زودرنجي و حساس بودن، بايد ارتباطات او را گسترده‌تر سازيم. به اين ترتيب كه مهارت های برقراری ارتباط اجتماعي و گفتگو را تقويت كنيم. هر چه اين‌گونه مهارت‌ها بيشتر باشد تعداد دوستان و ارتباطات او افزايش می يابد و اين حساسيت و زود رنجی كمتر مي شود. كودكاني هم كه خيلي زودرنج هستند و هنگام جواب دادن به سئوال هاي والدين يا ديگران گريه مي كنند، در اين طبقه قرار مي گيرند و بايد ارتباطات درست آنها و مهارت‌هاي برقراري ارتباط را در آنها گسترش دهيم.