2سال اول ازدواجمون مادرشوهرم به هر طریقی در زندگی ما دخالت میکردند.بعد از دعواها و بحثهایی که کردیم کمی حد خودشو فهمید اما هنوز هم با خودخواهی و غروری که داره برامون تصمیم میگیره و نظر میده.

Question

با سلام و خسته نباشید.5سال است ازدواج کرده ایم و دختری 27ماهه دارم.2سال اول ازدواجمون مادرشوهرم به هر طریقی در زندگی ما دخالت میکردند.بعد از دعواها و بحثهایی که کردیم کمی حد خودشو فهمید اما هنوز هم با خودخواهی و غروری که داره برامون تصمیم میگیره و نظر میده.شوهرم بیش از حد به مادرش بها میده و لوسش میکنه.هروقت میریم خونشون شوهرم بیشتر اتفاقاتی را که برامون افتاده را براشون تعریف میکنه و وقتی ازش میپرسم چرا همه چی رو میگی جواب میده مگه چیه و چیز مهمی که نبوده و سعی میکنه زیاد سمت من نیاد و مادرشم سواستفاده میکنه و همش میشینه کنارش و خودشو لوس میکنه برا شوهرم.از دیدن این رفتارها و برخورداشون خیلی اذیت میشم.از مادرشوهرم بخاطر کارهایی که کرده و میکنه متنفرم و وقتی بهم زنگ میزنه یا قراره بریم خونشون استرس و اضطراب شدیدی میگیرم و غم دنیا به دلم میشینه.با دیدن رفتارهای شوهرم هم دارم ازش دلزده و ناامید میشم.ازتون خواهش میکنم کمکم کنید،خیلی خسته ام و دلم برای دخترم میسوزه که هیچ حوصله ای برای وقت گذاشتن براش ندارم.

Answer 1

اگر مادر شوهر با عروس خود بدرفتاری کند، وظیفه چیست؟

وقتی می بینم مادر شوهرم کاری می کند که واقعاً از روی حسادت است و اصلاً محبتی به من نمی کند با وجود احترامی که به او می گذارم و فقط به پسر خود توجه می کند، آیا جایز است که برای آرامش زندگی و به وجود نیامدن اختلاف، از او دوری کرده و رفت و آمد را کمتر کرد؟

پاسخ پرسش شما را در ضمن چند نکته بیان می نماییم:
 
1. متأسفانه در بسیاری از موارد حبّ و بغض ها در داوری هایمان نیز تأثیر گذار است از این رو چه بسا در شرایطی مساوی دو برخورد همسان و همانند را دو نوع تعبیر کنیم بر این اساس در مرحله اول لازم است نگاه هایمان را نسبت به اطرافیانمان درست کنیم و بد گمانی هایی که احیاناً وجود دارد از بین ببریم. شما نیز باید نگاهتان را نسبت به مادر شوهرتان عوض نمایید و خوش گمان باشید که اگر نگاه ها تغییر یابد طبعاً داوری ها نیز عوض خواهد شد؛ به عنوان نمونه اگر همین سخن ها را مادرتان به شما می گفت چه بسا با لبخند و تأیید از آن می گذشتید و هیچ به دل نمی گرفتید و این دلیلش این است که نگاه شما به مادرتان نگاه خوش بینانه است پس شما نخست باید سعی کنید که مادر شوهر خود را مانند مادر تان بدانید نگاه تان نسبت به او خوش بینانه باشد نه بدبینانه و بر این اساس نیز با او به نیکی برخورد نمائید و اگر احیاناً برخورد ناپسندی داشت، دوستانه و به شوخی بگیرید و اگر هم جدی بود خیر خواهانه تلقی کنید و از باب نصیحت بپذیرید و صبر پیشه نمایید و در صدد جبران آن بر آیید و بیشتر به زندگی موفق خود و شوهرتان فکر کنید و از افکاری که آرامش زندگی شما را به هم می زند بپرهیزید.
 
2. خویشاوندان، مانند شاخ و برگ های یک درختند و گل های یک بوستان. پس، ارتباطشان هم طبیعی است و قطع رابطه و رفت و آمد میان اقوام، یک آفت اجتماعی و خانوادگی و از نظر شرعی نیز حرام به حساب می آید.
 
حضرت علی (ع) فرمود : «پیوند با خویشاوندان  (صله رحم) محبّت مى آورد».[1]
 
پس، بر اساس آموزه های دینی شما حق ندارید رفت و آمد خود را با ایشان قطع کنید؛ زیرا چه بسا به برکت رفت و آمدها الفت، مهربانی و محبت نسبت به هم دیگر بیشتر شده و ترک مراوده و رفت و آمد، موجب کینه و دشمنی می شود.
 
3. شما هم باید حتی المقدور طوری برخورد کنید که نه مادر شوهرتان ناراحت شود و نه شوهرتان، به این شکل که وظائف خود را نسبت به آنها به طور کامل انجام دهید و نیکی خود را در حقشان بیشتر و کامل تر کنید و باید توجه داشت که این خداوند است که قلب ها را به یک دیگر نزدیک می کند پس از او بسیار کمک بخواهید قطعاً شما را در این کار یاری خواهد کرد. [2]