Question

سلام دختری 14 ساله دارم ازلحاظ اخلاقی اگر مطابق میلش نباشه رفتاربدی ازخودش بروز میدهد ازلحاظ دینی هم نه نماز میخوانم نه حجاب داره وبهش که میگوییم بیشتر لجباز میکند لطفا راه کاری نشان بدهید

Answer 1

دومین دوره زندگی زن از هفت تا چهارده سالگی است . این دوره به جهت تغییرات بیولوژیکی و جسمانی خاصی که در دختران ایجاد می شود و منجر به اتفاق یک جریان اسرارآمیز و مهم به نام بلوغ می گردد از اهمیت و حساسیت خاصی برخوردار است که بدون اغراق می توان گفت یکی از مراحل تعیین کننده و مهم در زندگی زنان به حساب می آید .
چگونگی برخورد با مساله بلوغ دختران در زندگی آینده آنان بسیار تاثیرگذار است . پی ریزی و زیربنای بسیاری از جلوه های شخصیتی زندگی آنان به نوع نگرش والدین و دختران به جریان بلوغ ، میزان توجه به اهمیت این جریان و آگاهی از اختلالات روانی که در پی تغییرات بیولوژیکی اتفاق می افتد بستگی دارد . همگان باید بدانند دوران بلوغ یک گذرگاه در زندگی دختران است . اگر از این گذرگاه به سلامت عبور نمایند به دوران بعدی زندگی به خوبی وارد می شوند و از مواهب آن برخوردار می شوند . اگر نتوانند از این گذرگاه به سلامت عبور نمایند ضمن این که از مواهب این دوره استفاده نمی کنند ورود خوبی به دوره بعدی نخواهند داشت که طبیعی است آثار و پیامدهای منفی برای آنان خواهد داشت .
یکی از وظایف مهم تربیتی دختران در این دوره، آشنایی والدین و دست اندرکاران تعلیم و تربیت دختران و همچنین خود آنان با مساله بلوغ است چرا که یکی از پر حادثه ترین دوره های زندگی یک زن دوران بلوغ اوست . بلوغ مرحله حساسی است که در آن پاره ای تغییرات جسمی همراه با رشد عقلی و فکری صورت می گیرد . با گذراندن این مرحله انسان از دوران طفولیت گذشته، پا به مرحله بزرگسالی و کمال می گذارد . می دانیم بلوغ در دختران زودتر از پسران است . مقدمات آن در دختران از حدود 9 و اوج رشد آن در 18 سالگی است . طبق بررسیهای آماری حدود یک فی صد دختران در 9 سالگی و 2 فی صد در 10 سالگی ، حدود 11 فی صد در 11 سالگی و حدود 38 فی صد در 12 سالگی به بلوغ طبیعی می رسند . در 13 سالگی حدود 72 فی صد و در 14 سالگی حدود 82 فی صد دختران بالغ اند .
بر اساس آموزه های دین یکی از ویژگیهای دوره بلوغ تکلیف پذیری و قبول مسوولیت، انجام عبادات و فرایض دینی و ترک محرمات و گناهان است . به همین جهت یکی از مسائل بسیار مهم برای دختران در این دوره مکلف شدن است . از این رو یکی از اهداف تربیتی خاص این دوره ایجاد آمادگی برای تکلیف پذیری است . این امر، منظم و طبق برنامه ولی به تدریج آغاز می گردد تا وقتی که کودک پا به این دوره می گذارد آمادگی برای پذیرش تکلیف را پیدا نماید . چرا که اگر کودک بدون آمادگی برای تکلیف پذیری بخواهد در روز و زمان مقرر که مکلف می شود یک دفعه و بدون آمادگی قبلی خود را مقید به انجام فرایض و ترک محرمات نماید، طبیعی است که مکلف خوبی نخواهد بود .
حتی اگر مقید شود تکالیف خود را کامل و بدون نقص و با انگیزه قوی انجام نخواهد داد . این مساله در نهایت منجر به آسیب جدی در دینداری او خواهد شد . اگر قرار باشد دختر خانمی که از ابتدا از نظر پوشش هیچ گونه حد و حدودی را رعایت نکرده و اغلب با مو و روی باز تا قبل از 9 سالگی با نامحرمان برخورد داشته است در سن تکلیف او را وادار به پوشش و حجاب اسلامی نماییم و یا اصلاً با نماز و مسائل آن آشنایی نداشته و از او بخواهیم که از همین امروز 17 رکعت نماز در زمان معین بخواند و روزه بگیرد، در انجام تکالیف دچار وحشت می شود و بطور کامل به همه آنها نمی تواند عمل نماید . در آینده نیز یک دیندار خوب نخواهد شد و همیشه احساس درماندگی در انجام تکالیف خواهد داشت . احساس درماندگی، شیرینی و نشاط انجام تکالیف الهی را از او می گیرد . از این رو یکی از ضروریات تربیتی دختران در این دوره ایجاد آمادگی برای تکلیف پذیری است .

Answer 2

" در مورد این که معنای تأدیب دختران چیست و چگونه باید انجام شود و دیدگاه اسلام چیست، باید گفت که ما سه گونه ادب داریم . یعنی وقتی می گوییم با ادب و بی ادب، گاهی در برابر خدا مطرح است و گاهی در برابر اشخاص مطرح است و گاهی در برابر خانواده . ادب سه گانه به زبان و شکل سه رقمی خودش را نشان می دهد . یعنی وقتی می گوییم تأدیب یا ادب داشتن و یا نداشتن، سه شکل دارد که هر سه شکلش زبان دارد . هر سه شکلش حرف می زند و علامت می دهد و اشاره می کند .
یکی زبان گفتاری است و دیگری زبان رفتاری و یکی هم زبان پوشاکی است . مثلاً ما از نظر ادب در گفتار، در رفتار و در پوشاکمان، کاملاً ادب را می توانیم در آن جا نشان دهیم . مثلاً لباس پوشیدن در برابر بزرگان ، در نماز مثلاً . وقتی این لباس در مورد دخترها به میان می آید شکل خاصی پیدا می کند و از نظر اسلام دیدگاه خاصی پیدا می کند . در کل یعنی ما سه گونه زبان داریم ، زبان گفتاری ، زبان رفتاری و زبان پوشاکی که این سه گونه زبان به یک معنا جزء ادبیات انسانهاست که ما از او الان به ادب یاد می کنیم و بحث می کنیم که تأدیب دختران در مورد این سه شکل رفتار و این سه شکل قالب در برابر خدا و اشخاص و در برابر اشیا چگونه باشد که در کل سلامت روانی و سلامت اخلاقی یا بیماری اخلاقی و روانی ما را تشکیل می دهند .
وقتی ما سخن از مساله حجاب می کنیم این حجاب باز در همان سه شکل از نظر ادب مطرح می شود . یعنی یک دختر جوان ، ادب گفتاری اش باید چگونه باشد ؟ ادب رفتاری اش ، حرکات و نشستنش و نگاه کردن و خندیدنش چطوری باشد ؟ و لباسش چطوری باشد که از این نظر از دیدگاه اسلام در مورد دختران ، ما سه نوع حجاب داریم و این سه نوع حجاب وقتی از نظر ادب به میان می آید یعنی سه نوع ادب داریم .
حالا ما این را در رابطه با برخوردهای اجتماعی در عرصه اجتماعی در خانواده وقتی در مورد دختران آموزش آن مطرح می شود می گوییم چطوری آموزش دهیم ، این را می گوییم تأدیب ، گرچه تأدیب معنای دیگری هم دارد که گاهی اوقات کسی را مجازات می کنیم ، بازخواست می کنیم ، آن را هم می گوییم تأدیب که این جا آن منظورمان نیست . بنابراین تأدیب دختران در این سه قالب از نظر اسلام فرق می کند . یک نکته ای که خیلی به نظر من شیرین است و نیاز به فرصت زیادی دارد روایتی است که زنها و مردها را وقتی تفکیک می کند می گوید سه صفت اخلاقی که برای مردان بد است جزء اخلاق رذیله و برای دخترهای جوان جزء اخلاق حسنه است . اخلاق حسنه یعنی نه این که از نظر باطن ، یعنی از نظر ظاهر و برخورد . که یکی ترس است . یعنی می گوید که دختر جوان بهتر است که ترسو باشد در بعضی از حضور در صحنه ها و یا در مورد زن همین دختر وقتی شوهر می کند می گوید که بخل داشته باشد نه به آن معنای اخلاقی خاصش که برای هر کس بد است ، یعنی در مورد مال شوهرش بخل داشته باشد . آنچه که مورد توجه بنده است در این مورد که در تأدیب دختران قابل توجه است از نظر اسلام تکبر است . آن هم نه تکبر به معنای باطنی که تکبر برای هر کس بد است چه مرد باشد و چه زن باشد و چه دختر جوان باشد و چه زن شوهردار باشد . این که اسلام می گوید تکبر از صفات خوب است برای زنها بالخصوص برای دختر یعنی از نظر رفتاری . آن وقت این طوری مطرح می شود که یک پسر باید با خوش رویی و خنده اگر با مردم بر خورد کند می گوییم عیبی ندارد و چه پسر خوش اخلاقی است ولی یک دختر این کارها را نباید بکند. یعنی خیلی با وقار و سنگینی با هر کسی که نامحرم است حالت ظاهری اش با وقار باشد که این باوقار یک نوع شکل ظاهری تکبر را دارد در عرف آن که در روایت هم به همین معنا نگاه می کند .
آن وقت این تکبر برای دختر خوب است یعنی مثلاً با هر کسی خیلی به قول این جایی خوش و بش نکند و زیاد حرف نزند و روابطش را چون جوان است مورد سوء ظن قرار می گیرد و جامعه در برابر او برخوردهای بد می کند مطابقت ذهنیتشان ، این جاست که ما وقتی که پس به این سوال که بگوییم که تأدیب دخترها توسط والدین چطوری باشد یعنی چه فرقی بین تأدیب دختر و پسر که می گوییم از دیدگاه زندگی اجتماعی و ساخت اجتماعی و فرهنگ و آداب و رسوم تأدیب دخترها نسبت به پسرها فرقهایی دارد . "
در آموزه های دینی دوره 7 تا 14 سالگی را دوره تأدیب نام نهادند . در روایتی از امام صادق ( ع ) آمده است : فرزند خود را تا 7 سال رها کن تا بازی کند ، و هفت سال دوم به تأدیب او بپرداز .
این روایت نشان می دهد که یکی از اهداف تربیتی فرزندان در این دوره ادب نمودن اوست . این دوره زمانی است که بچه ها باید حسن معاشرت با دیگران داشته و رعایت حرمت اطرافیان را بنمایند . دوره ای است که می توانند به آداب اجتماعی و الهی آراسته شوند . از این رو باید هر گونه اقدام تربیتی در زمینه مودب نمودن آنان به آداب گوناگون زندگی را از این دوره آغاز نمود .

به هر حال باید به گونه ای به بزرگداشت و تکریم این مساله پرداخت که دختران تکلیف را برای خود یکی از شرافتهای الهی بدانند .
آیت الله جوادی آملی می فرمایند : این که زن 6 سال قبل از این که مرد مکلف شود ، ذات اقدس الهی او را به حضور پذیرفته است . خداوند با او سخن می گوید و روزه را بر او واجب می کند ، مناجات او را گوش می دهد، باید زن برای خود افتخار بداند . وقتی که مرد هنوز به عنوان یک جوان مشغول بازی است ، زن مشغول راز و نیاز و نماز است .
شش سال زمینه سازی کردن و از دوران کودکی زن را تربیت کردن و در دوران خردسالی او را به حضور پذیرفتن، نماز را که عمود دین است بر او واجب کردن ، روزه را که سپر دین است و حج را که میهمانی خداست بر زن واجب کردن، اینها همه نشانه آن است که زن در دریافت فضایل، شایسته تر از مرد است .
در این مرحله است که کودک پایه های اخلاقی را درونی می سازد . به همین دلیل در زمان لزوم می توان به تأدیب او همت گماشت . نکته ای را که در تأدیب کودکان باید مورد توجه قرار داد رعایت اصل چشم پوشی در برخورد با اشتباهات و خطاهای آنان است .
امام سجاد ( ع ) می فرمایند : حق خردسال این است که در آموزش با او به مهربانی رفتار شود و از اشتباهات و خطاهای وی چشم پوشی گردد و بر اساس مدارا با او رفتار شده و به او مدد رسانی شود .
شایان توجه است که یکی از اهداف تربیتی در این دوره، آموزش می باشد . چرا که هر گونه آموزش رسمی از هفت سالگی به بعد آغاز می شود ، از این رو باید زمینه برای آغاز آموزش رسمی کودکان در این دوره فراهم شود و هیچ پدر و مادری حق ندارد که فرزند خویش را از این حق محروم سازد .