بی مهری در خانواده

Question

سلام. من ۲۲ ساله هستم و دانشجوی کارشناسی.
من خیلی زندگی بدی دارم. از بچگیم هیچوقت پدر و مادرم مهری بهم نداشتن و پدرم فقط در پی رفع نیازهای مادی بوده و هست و هیچگاه من مهر پدر دختری ازش ندیدم. از بچگیم وقتی کار قشنگی میکردمو ااینا میدیدم که هیچ محبتی به دنبالش نیست. رفتار پدر مادرم خیلی خشک و غیر عاطفیه. من تاحالا پدرمو بغل نردم اونم همینطور. ما سه بچه ایم. من همیشه ارزوی داشتن یه خانواده شاد رو داشتم اما دریغ..
برادرم در ۱۷ سالگی ترک تحصیل کرد. اما پدر و مادرم اون رو حتی پیش یه مشاور نبردن. رابطه مادرم هم مثل یه ادم معمولیه با من و خواهر برادرم. هیچ عشقی تو خانواده ما نیست. برادرم یعد از هجده سالگی سربازی رفت و متاسفانه دچار اعتیاد شد. یک سال پس از سربازی توسط کمپ ترک کرد اما به شدت پرخاشگر  و عصبی شده. لی احترامی های زیادی به پدرومادرم میکنه و بیشترش به خاطر تربیت نادرسته. مادر من هیچوقت با من دوست نبود و من هیچوقت مساعل خصوصی.زندکیمو بهش نگفتم. پدر و مادرم از کودکی ما تا حالا نقش حمایتی از ما نداشتن. جلو هیچکس از ما حمایت نمیکردن و همیشه پدرم حق را به کس دیگه میداد. خیلی از زندگیم یدم میاد و ارزوی مرگ دارم. من  و خواهر و برادرم در ارزوی مهر خانواده موندیم و هیچوقت تجربش نکردیم....
خیلی حالم بده یه کم کمکم کنید

Answer 1

باسلام
طرز صحیح رفتار با والدین بد اخلاق

در بیان عظمت و جایگاه رفیع والدین، سخن بسیار است. ولی همین قدر اشاره کنیم که خداوند متعال به قدری برای پدر و مادر ارزش و مقام قرار داده که اطاعت از آنها را در کنار اطاعت از خویش بیان فرموده است: و لا تعبدوا الا الله و بالوالدین احساناً.(۱) نپرستید مگر خداوند را و به والدین نیکی کنید. و امیرالمومنین علی ـ علیه السلام ـ نیز می فرمایند: «برالوالدین اکبر فریضه». نیکی و احترام به والدین، بزرگترین واجب و اطاعت است.(۲) با ذکر این مقدمه کوتاه، نکته مهمی که چه بسا به ذهن خطور می نماید این است که اولاً حد و مرز اطاعت ما از والدین تا چه مقدار است و ثانیاً اگر از ناحیه آنها مورد بی مهری قرار گرفتیم چه کنیم؟
 
الف: حد اطاعت
در بیان مقدار اطاعت از آنها، رهبران دین فرموده اند که حد اطاعت از والدین تا جایی است که حلال و حرام الهی مراعات شود یعنی در تمام امور شرعی از آنها اطاعت شود و هیچ گونه بی حرمتی به آنها نشود. اما اگر امر به حرام و یا نهی از واجب نمودند فقط در این صورت نافرمانی جائز است.
 
ب: بی مهری والدین
حال اگر احساس کردیم پدر اخلاق مورد نظر ما را ندارد، یا اشکالی در برخوردهایش وجود دارد چه کنیم؟ به نظر می رسد توجه به نکات زیر،‌ راهگشای مناسبی برای این امر خواهد بود:
 
۱٫ مسئولیت پدر
همواره باور داشته باشیم که بار مسئولیت سنگین اداره خانه، بخش مهم آن به دوش پدر است و مشکلات و سختی ها و کار بیرون از منزل و… گاهی مواقع موجب بی حوصلگی و بدخلقی می شود. اگر ما جای پدرانمان بودیم چه بسا زودتر از کوره در می رفتیم و اخلاقمان تغییر می نمود.
علت دیگر این خستگی و بی حوصلگی آنها، چه بسا نافرمانی و بی توجهی فرزندان نسبت به آنها باشد. بیاییم ما هم در حد توان خود، هم در خوشی ها و هم در سختی ها، با آنها همراه و همدرد باشیم. ما که نمی توانیم مخارج خانه را تامین نماییم. دست کم با مهربانی و قدردانی از زحمت های پدر، گوشه ای از خستگی و زحمت ایشان را جبران کنیم. با زبان و بیان گرم و عاطفی و نیز در عمل با پذیرایی، دلجویی و… . گاهی نیز این مشکل ممکن است بر اثر یادگیری از الگوی بیرونی باشد. مثل محل کار یا زندگی.
 
۲٫ برخورد غیر مستقیم
یکی از بهترین شیوه های تذکر و بیان اشکال طرف مقابل و اصلاح آن، «شیوه برخورد غیر مستقیم» است. شما لازم نیست و نباید که اولاً به طور مستقیم و صریح به ایشان بگویید که اخلاقتان مناسب نیست و ثانیاً اگر در مقابل، عکس العمل تندی از خود نشان دهید و یا نافرمانی و سرپیچی از اوامر ایشان داشته باشید «خصوصاً در مواقع خستگی و بدخلقی»، نه تنها موجب بهتر شدن نمی شود بلکه چه بسا تندتر و بدتر هم بشود.
بهترین برخورد در مواقع ناراحتی ایشان، برخوردی آرام و طبیعی و خونسردانه و محترمانه دیگران است. فایده این گونه برخوردها، یکی ایجاد آرامش در محیط خانه و خانواده و دیگر حفظ احترام والدین است و مهمتر آنکه به طور غیر مستقیم فهمانده ایم که برخوردشان درست و صحیح نیست. در این صورت، به مرور زمان در پی اصلاح و تغییر رفتار خواهند رفت.
 
۳٫ حفظ احترام والدین
بسیار مراقب باشیم که احترام والدین را خصوصاً در حضور دیگران، به مراتب بیشتر حفظ نماییم، که فقط ادب و احترام (حتی در مواقع بد اخلاقی) موجب نشان بزرگی و ادب فرزندان و نیز حفظ سلامت روحی والدین و پی بردن به رفتارشان است.
 
۴٫ خودسازی و دیگرسازی
اول خودمان سپس دیگران. بیاییم این اصل گفته شده را فراموش نکنیم. وقتی انسان خود اهل عمل شد و سعی در برطرف کردن صفات بد خود داشت قطعاً دیگران نیز از او تاثیر می پذیرند.
اگر اخلاق و رفتار من مناسب نبود و گاهی لغزش و تندی هایی داشته باشم، چگونه می توانم متذکر دیگری شوم و او را اصلاح نمایم. بهترین تاثیر گذاری ما هنگامی است که خودمان هم جزء بهترین ها باشم.
اگر اخلاق خودمان نیکو، خیرخواهانه، مؤدبانه، اجتماعی و عاطفی نیست می توان با استعانت از خداوند متعال و با تلاش و مراقبت، به اخلاق نیکو دست یافت به شرطی که:
بخواهیم «اهل عمل باشیم ». انس با معنویات خصوصاً تلاوت قرآن (در هر روز حداقل چند دقیقه) و انس با اهل بیت ـ علیهم السلام ـ را از دست ندهیم. اشکالات هر روز خود را شناسایی نماییم و روزهای بعد در پی اصلاح آنها باشیم. اگر در خانه بی کار هستیم خود را مشغول مطالعه مفید و علمی و نیز فعالیت های هنری نماییم. به آثار نیکو و مطلوب اخلاق خوب و نیز به آثار و آفات اخلاق بد توجه جدی داشته باشیم.
در این صورت خواهیم توانست به اخلاقی زیبا همراه با معنویت و مورد دلخواه خود دست یابیم و سپس به اصلاح و تذکر دیگران بپردازیم.
 
۵٫ مقایسه نکنیم

Answer 2

فراموش نشود که والدین همواره خیر خواه ما هستند و ما از آنها و آنها از ما هستند. هرگز آنان را با دیگران «مقایسه نکنیم». توجه کنیم که اگر پدر یا مادر یا یکی از عزیزانمان اشکالی دارند، حتماً خوبی ها و امتیازات قابل توجهی هم دارند. صفات مثبت و خوب را قدر بدانیم و گاهی برای تشکر به زبان آوریم.
 
۶٫ استفاده از فرصت مناسب
یکی از بهترین و راحت ترین مواقع و حالاتی که می توان به والدین نزدیک بود و درد را به آنها گفت، در مواقع عاطفی است و هنگامی که رابطه خوبی بین شما برقرار است. هنگامی خسته نیستند و خوشحال و سرحال و در حال رضایت از شما هستند، بهترین موقعی خواهد بود که می توانید با ظرافت و رفتار دوستانه حرف خود را به آنها منتقل نمایید و آنها را متوجه اشکال خودشان کنید. ضمن اینکه مناسب است در ابتدا، از زحمات و خوبی ها و اخلاق های نیکوی آنها تشکر شود.
 
۷٫ توجه به اصل تدریج
به اصل تدریج در اصلاح و تغییر رفتار توجه داشته باشیم. توقع اصلاح یک روزه و دفعی نداشته باشیم. اگر بخواهیم می توانیم، اگر صبر کنیم به نتیجه می رسیم، اگر تلاش مستمر نماییم و از یک شکست ناامید نشویم و از خداوند همواره استعانت جوییم، به هدف مطلوبمان خواهیم رسید.