پسری ک حرف گوش نمیده

Question

پسری دارم 9 ساله خیلی گستاخی میکنه جواب میده جریان پارک را برایتون بگم تو پارک توپش به یه خانمه خورده خانمه دعواش کرده اینم بهش حاضر جوابی کرده و توهین کرده بهش و بهش گفته این همه مالیدی به صورتت و از این حرفها …
کلا بچه خوبی ولی جدیدا حالت پر خاشگری پیدا کرده من باهاش قهر میکنم التماس میکنه ببخشید باهام حرف بزن مشکل اصلی من همسرم هم هست جلوی پسرم مثلا میگه ول کن مامانتو این جوری بار اومده یا طرفداری میکنه واینکه کلا تو هر بحثی دخالت میکنه که بهش ربط نداره موندم چکار کنم میترسم بزرگتر شه وشرایط سختر نتونم از پسش بر بیام واینکه میگه اگه مثلا این کارو انجام بدم برام فلان کار را میکنی شرط میزاره تو رو خدا منو راهنمایی کنید  ممنون میشم خدا خیرتون بده اجرتون با حضرت زهرا س

Answer 1

گاهی نوجوانان رفتار پرخاشگرانه نشان می دهند. اینگونه رفتارها نشان دهنده گسستگی روابط نوجوان با خانواده است. بازسازی روابط خانوادگی، تغییر افکار منفی در مورد نوجوان، کاهش استرس های والدین، استفاده از شیوه های فرزندپروری مناسب در رفع پرخاشگری نوجوان موثر است.
 
پرخاشگری در نوجوانان
 
یکی از نگرانی های والدین در مورد نوجوانشان عدم اطلاعت و پرخاشگری اوست. خشونت و پرخاشگری نوجوان در خانواده نشان دهنده گسستگی روابط نوجوان با خانواده اش است. در چنین محیطی نوجوان بدلیل طرد شدن و مورد بی مهری قرار گرفتن از خانواده ناراحت است و خانواده هم بدلیل بی احترامی و بی نظمی از نوجوان ناراحت هستند یعنی خانواده و نوجوان در یک ارتباط چالش برانگیز قرار گرفتند.
 
در چنین خانواده های مراقبت و نگهداری از یکدیگر در حد کافی نیست. نحوه ارتباط افراد خانواده با یکدیگر به شکل منفی است. مانند قطع کردن حرف همدیگر، ذهن خوانی ( پریدن در حرف یکدیگر )، سرزنش کردن، توهین و تحقیقر که به وفور در چنین محیطی دیده می شود. گاهی نوجوان و خانواده آگاه نیستند که از کلمات آزار دهنده در ارتباطات خود استفاده می کنند و همین امر موجب برانگیخته شدن پرخاشگری از سوی یکدیگر می شود.
 
در اکثر مواقع تصور نوجوان از پرخاشگری این است که دنیا محل خشونت است. رفتار مردم با او با بی اعتنایی بوده است و در نتیجه او هم رفتار خشن را برای حل مسائل خود بر می گزیند.
 
خشم و پرخاشگری نوجوان نشان دهنده آن است که والدین در جنبه هایی از والد بودن خود درست عمل نکرده اند. رفتارهایی از قبیل طرد کردن و سهل انگاری در ارتباط خود با نوجوان دارند. نوجوان هم تا آنجایی که می تواند از پذیرش مقررات و محدودیتهای خانواده، شانه خالی می کند. در مقابل والدین هم تلاش بیشتری برای کنترل او بکار می برند. اما این تلاش ها موجب بدتر شدن مشکل می شود. در چنین شرایطی شاهد جنگی بین خانواده و نوجوان هستیم.
 
والدین در این شرایط چه کارهای می توانند انجام دهند تا موجب بهبود رفتار نوجوان و موفق به ارتباط موثرتر و بهتر با او شوند:
 
بازسازی روابط خانوادگی : رفتارهای توام با پذیرش نوجوان و یادآوری نکات مثبت او، کنترل و نظارت به موقع و مناسب، انجام فعالیتهای مشترک خانوادگی، فعالیتهای تفریحی و ورزشی برای نوجوان در کاهش تنش بسیار کارساز است.
 
آگاهی والدین از روش های انضباطی غلط: روش های انضباطی غلط موجب شکل گیری رفتار های پرخاشگرانه در نوجوان می شود.روشهای غلط انضباطی عبارت است از : توجه والدین به رفتارهای نادرست و برخورد غلط با آن، بی توجهی به رفتارهای مثبت و جامعه پسندانه نوجوان، نظارتهای ضعیف، استفاده از مجازاتها و تنبیه های که یا خیلی خفیف هستند و اثری ندارد یا خیلی شدید است و موجب پرخاشگری، ترس و اضطراب می شوند. استفاده مکرر از تنبیه و قهر در روابط خانوادگی. بنابراین لازم است، والدین با آگاهی از روش های انضباطی غلط در جهت برطرف کردن آن تلاش کنند و روشهای انضباطی درست را جایگزین کنند.
 
تغییر افکار منفی والدین : والدین گاهی لازم است، به بازنگری افکار خود بپردازند. مانند اینکه " فرزندم مسبب اکثر مشکلات خانوادگی است" یا " فرزندم مشکلات زیادی دارد و نمی تواند مانند بچه های دیگر باشد " اینگونه افکار منفی به طور ناخودآگاه موجب رفتارهای همچون طرد، خشم در ارتباط با نوجوانتان می شود. بهتر است،افکار مناسب را جایگزین آنها کنید. مانند " این عادلانه نیست که فرزندم مسبب بسیاری از مشکلات باشد من هم در این مشکلات نقش دارم". یا " بجای اینکه بر ضعف های فرزندم متمرکز شوم. بهتر است بر توانایی های او تکیه کنم و این رفتار برای او هم سازنده تر است ".
داشتن رابطه محبت آمیز با نوجوان همراه با انتظار رفتار درست از نوجوان و استفاده از کلماتی که نشان دهنده پذیرش نوجوان است ، در ایجاد رابطه حسن بسیار موثر است
 
کاهش استرسهای والدین: استرس هایی در محیط فردی پدر و مادرها وجود دارد. لازم است والدین آنها را شناسایی کنند و در جهت رفع آن تلاش کنند زیرا استرس زیاد والدین، بر نحوه رفتار، خلق و عملکردشان در ارتباط با نوجوانشان تاثیر منفی می گذارد. شناسایی و رفع استرسها موجب آرام شدن فضای زندگی و در نتیجه ارتباط بهتر با نوجوان می شود.
 
استفاده از شیوه های فرزند پروری : استفاده از شیوه های فرزندپروری مناسب در رفع پرخاشگری نوجوان موثر است داشتن رابطه محبت آمیز با نوجوان همراه با انتظار رفتار درست از نوجوان و استفاده از کلماتی که نشان دهنده پذیرش نوجوان است ، در ایجاد رابطه حسن بسیار موثر است.

Answer 2

۱۶ قبلی _ معمولا بهترین روش بی تفاوتی شما در مقابل این رفتارهاست. اما در مقابل دیگران از طرف او از شخص عذرخواهی کنید و بعدا در خانه به ارامی بگویید که رفتارش باعث شرمندگی شما شده است و تمام.
اما توصيه هايي براي كنترل كردن گستاخي در كودكان

آرامش و خونسردي تان را حفظ كنيد. نحوه پاسخگويي شما به تغیير و پرخاش كودك تان مي تواند جوّ روابط متقابل و تعاملات شما را تعيين كند. كودكان بي نهايت در فشار دادن دكمه والدين شان مهارت دارند. ممكن است بي نهايت وسوسه و اغواكننده باشد كه در پاسخ كودكي ۵ ساله كه اذعان مي كند، «شما رئيس من نيستيد» به سرعت بگوييد، «قطعاً من رئيس توام.» اما زماني كه نشان دهيد در چنين شرايطي آرامش تان را حفظ مي كنيد و خونسرد هستيد، اين مثال و الگويي براي فرزندتان مي شود و به او ياد مي دهد كه چگونه بايد رفتار كند.

وارد جنگ لفظي نشويد. زماني كه والدين در پاسخ و مقابله با كودك گستاخ خود تغيّر و پرخاشگري مي كنند، عملاً و سهواً مي گويند كه اين روشي قابل قبول و موثر براي مديريت و مهار كردن يك دعوا و بگو مگو است. اگر نمي خواهيد كه فرزندتان بياموزد كه هميشه بهترين روش براي حل و فصل كردن بحث ها، پرخاشگري و گستاخي است، بنابراين تا زماني كه نمي توانيد در آرامش و با خونسردي با او صحبت كنيد به او پاسخي ندهيد. خلاصه اينكه، اگر مي خواهيد كه گستاخي را در كودك تان محدود و كنترل كنيد، هرگز به گستاخي و پرخاشگري دامن نزنيد.

به خودتان متذكر شويد كه اين بخشي از فرايند طبيعي رشد است. گستاخي و پرخاشگري كاري است كه همه كودكان طبيعتاً زماني در رشد كه مستقل تر و داراي اعتماد به نفس بيشتري هستند آن را بروز مي دهند. با وجود اينكه اين رفتار ممكن است عذاب آور و آزار دهنده باشد، به خودتان متذكر شويد كه كودك تان به اين دليل كه شما كار اشتباهي انجام داده ايد يا به اين خاطر كه براي شما احترام قائل نيست گستاخي و پرخاشگري نمي كند، بلكه اين صرفاً مرحله اي از رشد اوست.

حساب زماني كه كودك تان گستاخ و پرخاشگر مي شود را نگه داريد. آيا كودك تان بعد از مدرسه يا فعاليت هاي فوق برنامه عصبي و تندخو است؟ آيا وقتي كه كودك تان خوب نخوابيده رفتارهاي منفي و پرخاشگري و گستاخي از خود بروز مي دهد؟ سعي كنيد كودك تان را زير نظر بگيريد تا متوجه شويد چه هنگام كودك تان گستاخي و پرخاشگري مي كند؛ بنابراين مي توانيد گام هايي براي تغيير و اصلاح اين رفتار او برداريد يا عوامل و جرقه هايي كه مسبب اين رفتارند را به حداقل برسانيد.

احترام بگذاريد و مطالبه كنيد. زماني كه كودك تان نظر و عقيده اش را در مورد چيزي و موضوعي عنوان مي كند، عملاً چيز خوبي است. براي والدين مهم است تا درك نياز و تمايل به احترام را در توازن و موازنه نگه دارند. زماني كه كودكان در بيان عقايدشان احساس آزادي و امنيت كنند و پدر و مادر به آنچه كه او فكر و احساس مي كند خوب گوش كنند، كودكان نيز بايد بدانند كه صحبت كردن محترمانه و آرام با شما قابل مناقشه نيست. شديداً به كودك تان متذكر شويد تا مادامي كه او با شما محترمانه و آرام صحبت نكند به صحبت هاي او گوش نخواهيد داد.

به كودك تان ثابت كنيد كه شنونده خوبي هستيد. هر زمان كه شما و كودك تان آرام و خونسرد هستيد، به كودك تان كاملاً توجه كنيد. به كودك تان نشان دهيد هر زمان كه او دست از چانه زدن و كج خلقي اش برداشت ـ و با شما محترمانه و مودبانه آنچه را كه مي خواهد و فكر مي كند مطرح كرد ـ شما به او كاملاً و با تمام وجود توجه خواهيد كرد. اين بدين معني نيست كه شما بايد هميشه موافق باشيد؛ بلكه اين به او مي آموزد كه شما به نظرات و عقايد او احترام مي گذاريد.

آنچه كودك تان مي بيند را در نظر بگيريد. چه برنامه هاي تلويزيوني را كودك تان تماشا مي كند؟ بسياري از برنامه هاي تلويزيون امروزه گستاخي و پرخاشگري كودكان به والدين را به تصوير مي كشند و اغلب بي ادبي و طعنه زني را در معرض ديد كودكان مي گذارند. شايد اين نمونه كارها صرفاً براي خنده و كمدي خوب باشد، بي شك اين از آن دسته مثال هايي نيست كه شما بخواهيد فرزندتان در معرض چنين چيزهايي قرار بگيرد. چنانچه از گستاخي و پرخاشگري ممكن است معذب و مضطرب باشيد، به ذهن تان بسپاريد كه عكس العمل و پاسخ مثبت شما ممكن است اين رفتار را تقويت كند و حتي بدان دامن بزند. والدين بيشماري مانند شما چنين رفتارهاي مشابهي را تجربه مي كنند. مهمتر از همه اين است كه به خودتان يادآور شويد كه هر چقدر كه شما آرام تر باشيد و كمتر بگذاريد كه تحت تاثير گستاخي و پرخاشگري بي ادبانه كودك تان قرار بگيريد، فرزندتان بيشتر مي آموزد كه از روش ها و شيوه هاي مثبت تري براي بيان عقايد و نظراتش استفاده كند.