پسرجوان پرخاشگر

Question

باسلام. من برادری دارم که ۲۵ سال سن دارد. بسیار پرخاشگره و چندین ساله که خیلی بدتر شده. هرچیزی رو با داد و فریاد میگه. اگه خواسته ای داشته باشه و عمل نکنیم وسایل خونه رو میشکونه یا حتی کتکمون میزنه. شدیدا با پدر و مادرم بد صحبت میکنه و درموقه عصبانیت به انها فحاشی میکنه. زندگیمون اصلا ارامش نداره. ثر طول روز تا نیست راحتیم ولی وقتی میاد دعواها شروع میشه. پزخاشگریش از شیش هفت سال قبله اما حدودا دوسال پیش اعتیاد به شیشه پیداکرد که توسط کمپ ترک کرد اما اخلاقش بدتر شده. قد و هیکلش بزرگه و متاسفانه همه ازش میترسیم چون اصلا موقه عصبانیت نمیفهمه چیکارمیکنه. چندبار درهای خونه رو شکست یا پنجره و ظروف. ویا این که میرف شب درخیابان ها و نمی اومد خونه. تمام شکست های زنگیشو گردن پدر ومادرم میبینه و میکه تقصیرشما ست. نمیدونیم چیکارکنیم چون اصلا قبول نمیکنه که پیش مشاور بره. برای بزرگترها ام احترامی قایل نیست که ازشون کمک بگیریم. اگر یه بار اشتباهشو بهش بگیم عصبانی میشه و انفاقات خطرناک.... ماباید چیکارکنیم باهاش؟؟

Answer 1

1- اول آرامش خود را حفظ کنید
بدترین چیز این است که یک شخص بسیار حساس باشد و ه واکنش های تند از خود نشان دهد. بدتر از همه هم آن است که دو نفر با این خصوصیات به تور هم بخورند. اگر شما هم مثل طرف مقابل اهل داد و بیداد باشید هیچ گره ای باز نخواهد شد.
اگر شما به چنین افرادی برخورد کردید بهترین و اولین کار این است که آرام باشید، اما اگر شما هم بخواهید پرخاشگری کنید، آن وقت باید به فکر فیلم گودزیلا علیه اژدها باشیم! هرچه فریاد بیشتر باشد، کارها هم کمتر به پیش می رود. پس سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید.
حالا اگر آرامش شما اثری نداشت و فرد مقابل به دادن زدن خود ادامه دارد چه باید کرد؟
 
2- با افرادی که پرخاش می کنند مثل یک کودک برخورد کنید
منظور دکتر برن اشتاین این است که شما در برابر یک کودک که عصبانی است یا داد می زند چه می کنید؟ مطمئناً شما هم مثل او داد و فریاد راه نمی اندازید؛ شما رفتارهای پرخاشجویانه یک کودک را نادیده می گیرید. البته منظور ما این نیست که شما در برابر این گونه افراد بزرگسال خود را خوار و خفیف کنید.
اما بزرگترها هم مانند کودکان هستند؛ اینکه به یک کودک 3 ساله توضیح دهید که داد زدن فایده ای ندارد، قطعاً تاثیری نخواهد داشت، پس دلیل و منطق آوردن برای بزرگترها هم بی اثر خواهد بود. خب پس باید با یک بچه بدخلق چه کرد؟ مسلماً باید این کودکِ هرچند بزرگ را نادیده گرفت و او را به حساب نیاورد.
خب حالا شما آرامش خود را حفظ کردید و اجازه ندادید فردی که پرخاش می کند اعصاب شما را خرد کند، سعی هم کردید او را نادیده بگیرید؛ اما طرف باز هم داد وبیداد کرد، آن وقت باید چه کرد؟
 
3- آرام صحبت کنید و بگوئید من می خواهم به تو کمک کنم
هرچیزی که باعث آرام شدن یک اوضاع بد شود، خوب است.
دکتر برن اشتاین می گوید یکی از اولین تحقیقاتی که انجام داده کارکردن با آدم های روانی و خشن است. او می گوید سریعاً فهمیده که آرام حرکت کردن یعنی آرام بودن و آرام بودن یعنی فکر کردن به جای واکنش تند نشان دادن.
خب معمولاً چه چیزی به ذهن شما می رسد تا یک نفر را از داد زدن بازدارید؟ بدترین چیز گفتن همین کلمه "داد نزن" است. هیچکس دوست ندارد کسی به او بگوید چه کار کند یا نکند؛ به خصوص آدم های عصبانی.
پس به جای کلمه داد نزن باید بگویید، لطفاً آرام صحبت کن من می خواهم به تو کمک کنم!
شاید بگوئید چرا این جمله کارائی دارد؟ پاسخ این است چون گره های مغزی فرد عصبانی را می شکند.
فرد عصبانی می خواهد که شما هم در برابر او مقاومت کنید اما شما با این جمله از او می خواهید که آرام شود و در مورد چیزی که می خواهد شفاف صحبت کند. اینجاست که قسمت دایناسوری مغز او- که تمایل به پرخاش دارد- تکان می خورد.
دکتر برن اشتاین چنین مساله ای را برای یک گفتگوی خشن تلفنی هم مطرح می کند. وقتی شما پس از داد زدن طرف مقابل در آن طرف خط، کمی سکوت می کنید و نفسی تازه می کنید، فرد پرخاشگر هم سکوت می کند و بعد می گوید تو آنجایی؟
به این می گویند قانون سه نفس؛ وقتی شما سه بار پشت تلفن نفس می کشید؛ فرد مقابلتان ضربه ای می خورد و او هم مدتی داد نمی زند.
خب شما این کار را هم کردید اما به نظر نمی رسد در متوقف کردن این گاو خشمگین پیشرفت قابل ملاحظه ای کرده باشید؛ پس در ادامه چه باید کرد؟
 
4- از او بپرسید، آخرش از من چه می خواهی؟ می خواهی من برایت چه کار کنم؟
آرام کردن فضا همیشه خوب است. حالا قدم بعدی چیست؟ این است که شما به این افراد اجازه دهید کمی به فکر فرو بروند.
هرچیزی که به یک فرد عصبانی کمک کند از فضای احساسی و پرخاشگرانه خارج شود، خوب است.
وقتی افراد به شما حمله می کنند خیلی محتمل است که شما هم مقابله به مثل کنید یا فرار کنید. اما بهترین راه این است که شما مغز آنها را درگیر کنید.
این کار سختی نیست؛ کافی است به کسی که به شما پرخاش کرده بگوئید از من چه می خواهی؟
همین باعث می شود که او کمی فکر کند و به دنبال پاسخ بگردد. این درحقیقت حرکت از مرحله پرخاش به آغاز گفتگو است. این باعث می شود که آنها از قسمت دایناسوری مغز خود به سمت کورتکس آن حرکت کنند.
حالا شما آرامید و طرف مقابل هم در حال فکر کردن است؛ قدم بعدی چیست؟
5- هیچ چیز نگوئید و فقط سوال کنید
اشتباهی که همه ما مرتکب می شویم این است که در این مرحله بلافاصله شروع به توضیح دادن و حرف زدن می کنیم. نباید این کار را کرد. چرا؟
توضیح دادن در اینگونه موارد در حقیقت همان مقابله به مثل کردن است. یعنی اینکه شما توضیح می دهید که این شما هستید که بر حقید و او خطا می کند. این همان شکل مودبانه پرخاشگری دوجانبه است.
این تکنیک در واقع شیوه ای است که نیروهای پلیس برای به راه آوردن یک گروگان گیر استفاده می کنند؛ یعنی شروع می کنند به سوال کردن از او. شما می توانید حتی به او بگویید: تو فکر می کنی من عیسی مسیح هستم که می خواهم تو را موعظه کنم؟ تو فکر کردی من که هستم؟ ...