در مقابل همسرانی که زود عصبی میشوند بهترین روش جلوگیری از ایجاد شرایط دعوا و ترک موقعیت است. نقاط حساس او و نقطه ضعفهایش را بشناسید. بدانید با چه چیزهایی عصبی میشود و از ان جلوگیری کنید. حرفهایی که در عصبانیت زده میشود را ملاک قرار ندهید. چون اصلا ریشه عقلی ندارند. پس نگران نشوید و توجهی به این حرفای او نکنید.
در صورت بروز بحث سریعا حرفش را قبول کرده و حتا عذرخواهی کنید و بحث را تمام کنید. اما در موقعیت دیگر که عصبانی نیست بگویید منظورتان چه بوده و از حرف و رفتار او کمی دلگیر شده اید.
این استراتژی را بخاطر بسپارید که همیشه در هنگام دعوا کوتاه بیایید و بعد دلایل و انتقادهای خود را بیان کنید.
اگر واقعا مقصر نیستید در هنگام بحث بی تفاوت باشید. هیچ عکس العمل خوب یا بدی نشان ندهید. به حرفهایش توجه نکنید تا بحث تمام شود. تکرار این مساله باعث تغییر رویکرد او میشود. البته شما هم در ایجاد موقعیتها و شرایط تاثیرگذار هستید پس مراقب نحوه برخورد خود باشید.
در مورد خودپسندی او که تمام حرفها و اعمالش را درست میداند, این یک رفتار تربیتی ژنتیکی است که تغییر ان زمان بر و نیازمند صبر و حوصله و دقت نظر شماست. شما باید در مواقعی که او اخلاق و روحیه خوبی دارد از او و رفتارش تمجید کنید و در کنار ان با زبانی نرم اشتباهات اورا به او گوشزد کنید. دقت کنید که تقریبا هیچ!! مردی دوست ندارد بصورت مستقیم و صریح بشنود و قبول کند که اشتباه کرده است. (دقت نمایید)
پس لحن شما و کلمات شما در هنگام انتقاد بسیار بسیار مهم هستند. مثلا بجای جمله "چرا این کار را کردی؟ یا خیلی رفتارت بد بود و ..." میتوانید از جملاتی مثل "بنظرت این کار خوب بود؟" یا "میشد بهتر ازین هم رفتار کنی" و.. استفاده کرد. شما باید با تفکر و سیاست با او صحبت کنید و با زبانی نرم تمام انتقادها را باو بگویید . عدم پذیرش اشتباه او بخاطر این نیست که او فکر میکند همیشه درست عمل می کند بلکه بخاطر اینست که نمیخواهد کسی او را مستقیما زیر سوال ببرد.