در مورد سوال اولتون بهتر است زن وشوهر دو ابتدای زندگی باهم صریح و واقع بینانه به تفاهم برسند. برای هریک از اتفاقات و مسایل برنامه داشته باشند تا سوء برداشت ایجاد نشود. درست اینست که زوجین در ابتدا به شناخت یکدیر بپردازند. و تا وقتی,شناخت کامل نشده از برخورد و ناراحتی بپرهیزند و صبر و گذشت را پیشه خود کنند.
یک مثال میزنم： ایا کسی که تمام اصول و فنون رانندگی را مطالعه کرده و بلد است ولی تابحال پشت فرمان ننشسته است میتواند رانندگی خوبی داشته باشد؟ مسلما نه.
زندگی از رانندگی پیچ وخم و ریزه کاریهای بیشتری دارد پس حتی اگر کسی مطالعه کافی هم داشته باشد تا در زندگی قرار نگیرد نمیتواند مسایل را به درستی تجربه کند.
پس زوجین باید در ابتدا کمی صبر و تحمل بیشتری داشته باشند تا شناخت بهتری از زندگی متاهلی و خود و همسر خود پیدا کنند. بهترین روش در زندگی این است که زن و شوهر در ابتدا باهم به تفاهم برسند که تمام مشکلات را با گفتگویی دور از خشونت و بحث حل کنند. قوانینی که مورد توافق طرفین باشد. اگر زوجین در ابتدا سر این مسایل به نتیجه واحد نرسند بعدها مشکلات بزرگتر پیش خواهد امد. تکنیک های حل مساله و گفتگو با مطالعه و تفکر در رفتار خویش بدست می اید که کمک بسیاری به زندگی مینماید. اما در مورد ارتباط,با نوه بهتر است مسایل مستقیم انجام نشود و بصورت مشورت با پدر و مادر و با لحنی مناسب گفته شود. مثلا بگویید که انجام این کار... شما را کمک میکند یا اینکه شما در مورد فرزندانتان اینگونه عمل کردید و نتیجه گرفتید. به هر حال هرکس عقیده خود را در تربیت فرزند دارد و بهتر است تمام مسایل بصورت مشورتی با والدین بیان شود.