راهنماییم کنین خیلی لطف میکنین

Question

ﺳﻼﻡ
ﻣﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻢ اﺯ ﻛﺠﺎ و ﭼﻪ ﺟﻮﺭﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﻢ..
ﺩاﺳﺘﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻳﻪ ﺗﻮﻣﺎﺭﻩ..
ﻣﻦ 24 ﺳﺎﻟﻪ اﻡ ﻫﺴﺖﻳﻪ ﺳﺎﻟﻪ اﺯﺩﻭاﺝ ﻛﺮﺩﻡ ..ﻣﻌﻠﻤﻢ..
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻐﻠﻢ اﺯ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺟﺪا ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻧﺘﻘﺎﻟﻲ ﻣﻴﺪﻥ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﻡ..ﺧﻴﻠﻲ اﺯﻫﻢ ﺩﻭﺭﻳﻢ..ﺳﺎﻝ ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ ﻛﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻪ ﻫﺮ 12 ﺭﻭﺯ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮﻭ ﻣﻴﺒﻴﻨﻴﻢ..
ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺧﻴﻠﻲ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﻫﺴﺘﺶ,,ﺭﻭﺣﻴﻪ ي ﺣﺴﺎﺳﻲ ﺩاﺭﻩ, ﻳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺎﺩﺭﺷﻮ اﺯﺩﺳﺖ ﺩاﺩﻩ,,ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻩ..
ﻣﺎﺧﻴﻠﻲ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮو و ﺯﻧﺪﮔﻴﻤﻮﻥ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻳﻢ,,اﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ اﺧﺘﻼﻑ ﺩاﺭﻳﻢ..
95% اﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺭﻭ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﻜﻨﻪ,,ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻱ ﻫﻢ ﻛﻴﻨﻪ اﻱ ﻫﺴﺖ..
اﺻﻼ ﻳﻪ ﺟﻮﺭﻱ ﻫﺴﺘﺶ,,
ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ اﺧﺘﻼﻑ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩاﺭﻳﻢ
ﺷﻮﻫﺮﻡ ﻫﻤﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻪ ﺗﻮﺑﻬﻢ ﮔﻴﺮ ﻣﻴﺪﻱ,,ﻧﻤﻴﺰاﺭﻱ ﺁﺯاﺩ ﺑﺎﺷﻢ..
اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻨﻢ ﺑﮕﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﺴﺮ ﭘﺎﻛﻲ ﻫﺴﺘﺶ,,ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎﺩ. ﺩاﺭﻡ
ﻣﻦ ﻓﻘﻄ ﻣﻴﮕﻢ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮﻥ ﺑﺎﻫﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ,ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ..
اﻣﺎ اﻭﻥ ﺧﻴﻠﻲ ﺯﻭﺩ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻪ..
اﻛﺜﺮا ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻩ ﺁﺯاﺩ ﺑﺎﺷﻪ
ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻩ ﻫﺮﻭﻗﺖ اﻭﻥ ﻫﺮﭼﻲ ﺩﻟﺶ ﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻳﻢ,,ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻩ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮاﺵ ﺑﺨﻨﺪﻡ,,ﻋﻴﺐ ﻫﺎﻱ ﻣﻨﻮ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﻪ,,
ﺯﻳﺎﺩاﻧﺘﻘﺎﺩ ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺲ..
ﻣﻦ اﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﻜﻨﻢاﺻﻼ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻪ ﻫﺪﻓﺶ اﺯ ﺯﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻲ ﺑﻮﺩﻩ..ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻢ ﻣﻨﻮ ﺑﺎﺧﻮاﻫﺮاﺵ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺳﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺷﻮﻥ ﻫﺴﺘﻢ..

Answer 1

34دوست عزیز،این فاصله برای زوجین اصلا قابل قبول نیست و شما باید هرطور شده کنار هم زندگی کنید زیرا این مسئله خودش علت عمده ی مشکلات وميتواند باشد،عيوبي که برای همسرتان مطرح کردید مانند:آزادیخواهی،حساسیت به شادی وکمال همسر و انتقاد ناپذیری...همگی جزوويژگيهاي طبیعی و عمومی مردان است،شما و همسرتان هردو باید مهارت درست انتقاد کردن را بياموزيد،اگر مرد قابل اعتماديست نباید اورا امرونهي و کنترل کنید،همچنین باید بتوانید جای خالی مادرش را پرکنید،به اقتدارهمسرتان احترام بگذارید و سعی کنید برای رضای خدا خواسته هایش را برآورده کنید،این توفیقی الهیست که فردی درکنارتان است کا به کمال ورشدشما علاقمند است