پسر در سن بلوغ و داشتن دوست دختر

Question

باعرض سلام وخسته نباشیدحضوراساتید محترم من 17سال ازدواج کردم به لطف ویاری خدازندگی مشترک خیلی خوبی باهمسرم دارم صاحب دوفرزندهستم پسرم 16ساله است چندوقتی متوجه شدم بادختری دوست شده خیلی نگرانم پسرم خیلی درس خوان است زیاداهل بیرون رفتن نیست توی فامیل همه ازرفتاراوتعریف میکنند اول بهش شک کرده بودم ازش خواستم خودش راستش روبهم گفت نمیدونم چه برخوردی بایدباهاش داشته باشم قرارمااین بودکه ازاول مهر گوشیش روبه پدرش بده تا تعطیلات عید وتابستان حالا امروزازم خواهش کردباپدرش صحبت کنم روزهای جمعه هم گوشیش روبهش بدم فکرمیکنم بخاطرارتباط بااون دخترخانم باشه ازتون خواهش میکنم من روراهنمایی کنیددر ضمن پسرم خیلی ازپدرش حساب میبره البته بهتره بگم احترام میذاره واین نمیدونم خوبه یانه

Answer 1

می توان بگویم خانواده ایرانی، چه خانواده هایی که مقید به آداب مذهبی هستند یا نیستند، هیچکدام از به وجود آمدن این ارتباط استقبال نمی کند و اتفاقاً برایش دردآور و شکننده است؛ هیچ پدر ایرانی دوست ندارد مطلع شود دختر 14- 15 ساله اش با پسری وارد سر و سری شده، هیچ مادر ایرانی دوست ندارد متوجه شود پسر 17 ساله اش با دختری بیش از عرف موجود وارد رابطه شده است. از نظر خانواده ایرانی هنوز این مسائل مطرود است، ولی یک احساس درماندگی و استیصالی را در این خانواده دیده می شود؛ یعنی یک اختلاف نظری بین والدین و نوجوانان ایجاد شده است؛ خانواده معتقد است این ارتباط مطلقاً نباید باشد، نوجوان ها می گویند شما دیگر شورش را در می آورید این ارتباط یک ارتباط ساده و معمولی است مانند ارتباط ما با یک جنس موافق. 
در درماندگی والدین سه رفتار مشخص وجود دارد؛ یک دسته والدین بسیار سرسختند که یعنی وقتی با این موضوع مواجه می شوند، بدون بررسی علت بوجود آمدن آن و سعی در برطرف کردن زمینه ها، با اعمال محدودیت های شدید و مجازات های سنگین می خواهند آن را حل کنند و بیشتر از ابزار رعب و ترس استفاده می کنند. برخی از این والدین به نتیجه دلخواه می رسند و تعدادی خیر. البته باید توجه داشت اغلب فقط در مقابل فردی که این هیبت را ایجاد کرده، رفتار به طور موقت خاموش می شود، ولی باور و فکر مشغول است و بنابراین می تواند از جاهای دیگر سر بیرون آورد؛ گاهی هم منجر به اتفاقات بدتری هم شده و حتی شاهد خودکشی نوجوان هم بوده ایم. 

دسته دوم والدین کاملاً تسلیم شده اند. می گویند من که نمی توانم جلوی این مسئله را بگیرم، بنابراین به ظاهر همراهی داشته باشم تا حداقل تحت نظر خودم این رابطه انجام شود. این نحو مواجهه هم سرانجام به جایی می رسد که خانواده را گرفتار می کند و والدین دیگر نمی توانند بر آن کنترل داشته باشند. 
دسته سوم از والدین سعی می کنند به خودشان بقبولانند که واقعیت همین است و باید پذیرفت که البته میزان اینها کم است. 
شما خیلی صمیمی بدون دخالت دادن پدر وحفظ ایشون برای موقع خاص وارد صحبت با فرزندتون شوید واز عاقبت اینارتباط برایش بگویید ومثال بزنید وتفهیم کنید که چه خطرات وعواقبی این دوستی ها دارد .مراقبت بیشتر در رفت وامد های او وسرگرم کردن بیشتر او با ورزش وهمراهی شما در بازی ودرس وکار واهمیت دادن پدرش به هم صحبتی وهمراهی 

Answer 2

سلام

می توان بگویم خانواده ایرانی، چه خانواده هایی که مقید به آداب مذهبی هستند یا نیستند، هیچکدام از به وجود آمدن این ارتباط استقبال نمی کند و اتفاقاً برایش دردآور و شکننده است؛ هیچ پدر ایرانی دوست ندارد مطلع شود دختر 14- 15 ساله اش با پسری وارد سر و سری شده، هیچ مادر ایرانی دوست ندارد متوجه شود پسر 17 ساله اش با دختری بیش از عرف موجود وارد رابطه شده است. از نظر خانواده ایرانی هنوز این مسائل مطرود است، ولی یک احساس درماندگی و استیصالی را در این خانواده دیده می شود؛ یعنی یک اختلاف نظری بین والدین و نوجوانان ایجاد شده است؛ خانواده معتقد است این ارتباط مطلقاً نباید باشد، نوجوان ها می گویند شما دیگر شورش را در می آورید این ارتباط یک ارتباط ساده و معمولی است مانند ارتباط ما با یک جنس موافق. 
در درماندگی والدین سه رفتار مشخص وجود دارد؛ یک دسته والدین بسیار سرسختند که یعنی وقتی با این موضوع مواجه می شوند، بدون بررسی علت بوجود آمدن آن و سعی در برطرف کردن زمینه ها، با اعمال محدودیت های شدید و مجازات های سنگین می خواهند آن را حل کنند و بیشتر از ابزار رعب و ترس استفاده می کنند. برخی از این والدین به نتیجه دلخواه می رسند و تعدادی خیر. البته باید توجه داشت اغلب فقط در مقابل فردی که این هیبت را ایجاد کرده، رفتار به طور موقت خاموش می شود، ولی باور و فکر مشغول است و بنابراین می تواند از جاهای دیگر سر بیرون آورد؛ گاهی هم منجر به اتفاقات بدتری هم شده و حتی شاهد خودکشی نوجوان هم بوده ایم. 

دسته دوم والدین کاملاً تسلیم شده اند. می گویند من که نمی توانم جلوی این مسئله را بگیرم، بنابراین به ظاهر همراهی داشته باشم تا حداقل تحت نظر خودم این رابطه انجام شود. این نحو مواجهه هم سرانجام به جایی می رسد که خانواده را گرفتار می کند و والدین دیگر نمی توانند بر آن کنترل داشته باشند. 
دسته سوم از والدین سعی می کنند به خودشان بقبولانند که واقعیت همین است و باید پذیرفت که البته میزان اینها کم است. 
شما خیلی صمیمی بدون دخالت دادن پدر وحفظ ایشون برای موقع خاص وارد صحبت با فرزندتون شوید واز عاقبت اینارتباط برایش بگویید ومثال بزنید وتفهیم کنید که چه خطرات وعواقبی این دوستی ها دارد .مراقبت بیشتر در رفت وامد های او وسرگرم کردن بیشتر او با ورزش وهمراهی شما در بازی ودرس وکار واهمیت دادن پدرش به هم صحبتی وهمراهی