باید اصل سرزدن به مادر باشد و فرقی هم نمی کند که انسان متاهل یا مجرد باشد . فرزند باید بعد از ازدواج به مادر و پدرش سر بزند اگر مادر مشکلی دارد حل کنند و در حد توان نیازهای مادر را برآورد بکند . اگر مادر بیماری دارد از او پرستاری کند . اینها تا آخر عمر وظیفه ی فرزند است . پدر و مادر هم به این فرزند نیاز دارند . اگر فرزند یک مادر شصت سالش هم بشود باز بچه ی مادر است . نیاز مادر عوض نمی شود و همیشه به فرزندش نیاز دارد . رسول اکرم فرمود : بچه های ما جگر گوشه های ما هستند . فرمودند : نظر با رحمت به والدین عبادت است . پیامبر فرمودند : هرکس به پدر و مادر خودش برسد . این رسیدگی مصداقی از طاعت الهی است . مهم این است که اعتدالی باشد . افراط ها و تفریط ها است که مشکل ایجاد می کند . فکر نمی کنم خانمی باشد که نخواهد همسرش با پدر و مادرش ارتباط نداشته باشد . اگر مخالفتی هم هست به خاطر افراط ها و تفریط هاست . رفت و آمد این آقا با مادرش باید بگونه ای باشد که نیازهای مادر برآورده بشود و رفع مشکلات و نیازهای عاطفی حل بشود و اختلالی درنظام زندگی خودش ایجاد نکند . در مورد رفت و آمد موقعیت ها فرق می کند . ممکن است که کسی که ازدواج کرده ، پدر و مادری دارد که سن شان خیلی بالا نیست و توان دارند ، اینها نیاز کمتری به رسیدگی دارند . یک وقت یکی از دو والد در قید حیات نیست ، در اینجا باید بیشتر به آنها سر بزند . یک وقت پدر و مادر در قید حیات است ولی از پا افتاده هستند و نیاز به کمک دارد . هیچ خانمی پیدا نمی شود که با اصل ارتباط همسرش با خانواده اش مشکل داشته باشد. بیشتر خانمها با این افراط ها و تفریط ها مشکل دارند . ما داشتیم کسانی که ازدواج کرده اند و کلاً مادر و پدر را فراموش کرده اند . این هم تفریط است . در اینجا خانم باید همسرش را تشویق کند که به والدین شان سر بزنند . صله ی رحم بحث جدی است . در مورد قطع رحم و آقات آن روایات زیادی داریم .