مشکلات زندگی

Question

سلام. خسته نباشید. شوهر من تک پسره و پدرش فوت کرده و چندتا خواهر داره.و در خانواده طوری بزرگ شده که مادرش و خواهراش که از یک تا30سال ازش بزرگترن و متاهلن محتاج شوهرمم و امیدشون به شوهرمه.و وظیفه س میدونن همه حاضر خدمتشون باشه. و به منم میگه ای تویی که شوهر کردی نه من،و باید مطیع من باشی.بعدا مشاجراتی تو این 5 سال زندگی در این باره و من من کردناش و اینکه سر هربحثی خانواده شو مقدم میدونست و منو محکوم به تمکین میکنه و میگه مادرم هووی تو .من هم شوهرم هم پسر براش.حرف طلاق پیش اومد و خانوادش هم جدیدا خیلی دخالت میکنن و بجای اینکه بزرگی کنن بگن تو زن داری باید در عیدها و مراسمات به خانوادش سربزنین.برعکس میگن دربست دراختیار ماباش.اگرم ما به خانواده م سربزنیم شوهرم سرم منت میزاره که زن ذلیلم. خسته شدم از این همه به مهری شوهرم که حاضر منو بچه شو بزار کنار یا نادیده بگیره به حانوادش توجه کنه که یوقت ناراحت نشن.با اونا بودنه وظیفه میدونه ولی با همسرشو نه.از بس از کوچیکی توی گوشش خوندن.بجایی که با محبت منو سمت خانوادش ببره با این حرفاش که من پسرشونم و مردشونمو ..... اونارو برام بت کرده و رغبتی به دیزنشون ندارم.با اینکه همه از مشکلاتمون باخبرن بی تفاوتن.از نظر مالیم به خانوادش کمک میکنه در حالیکه پس اندازشون از ما بیشتره.ولی برای من مهم نیس.من یه زندگی با عشق ومحبت و تفاهم میخوام.هر صبر و نرمی که به فکرم میرسید منو خانوادم کردیم ولی سر هر دعوای کوچیک بحث خانوادشو میکشه وسط.دست بزنم داره.خیلی عصبیه.لطفا کمکم کنید. و گروه اقایان راجع به مشکلات تک پسری و حد وابستگی به والدین رو به صورت متن بگین. شوهرم توی گروه شما عضوه وحوصله ی ویس های 8 دقیقه ای رو نداره. من یه زندگیه با محبت و تفاهم میخوام. زندگی که زن هم حساب شه

Answer 1

سلام
شرايط شما را به خوبي درك مي نماييم؛ زيرا فقط شما نيستيد كه با چنين مسأله اي در رابطه با شوهرتان مواجهيد، تا جايي كه همزمان با سؤال شما چند سؤال ديگر نيز در همين موضوع به بنده ارجاع داده شده كه در همه آن ها همسران چنين شوهراني از طرز رفتار شوهر خود گله مندند.
اوّلين نكته اي كه شايسته است بدان توجّه داشته باشيد آن است كه گرچه ممكن است رفتار همسرتان مخالف خواست شما باشد؛ ولي اگر به نيّت و قصد همسر خود فكر كنيد، احساس ناراحتي كه از اين ماجرا به شما دست خواهد داد، كمتر خواهد شد؛ زيرا به طور قطع همسر شما دشمن شما و فرزند خود نيست و در پي آزار دادن شما نيست؛ بنابراين اگر به نيّت انجام عمل از سوي وي توجّه نماييد، رفتارهاي او براي شما تا اين اندازه آزارنده نخواهد بود.
به هر حال واقعيّت آن است كه روحيّه همسرتان در مورد سركشي مداوم به خانواده اش خود در جاي خود ستودني است و في نفسه عملي است كه جا دارد مورد ستايش قرار گيرد؛ گرچه بهتر آن بود كه اندكي جامع تر و مسئولانه تر عمل نموده و در اين ميان به حق و حقوق شما نيز اهتمام مي داشت؛ بنابراين به خاطر داشته باشيد كه رفتار همسرتان با خانواده اش كاري ناپسند نيست؛ لذا اگر هم شما به حقّ از او انتظار داريد نسبت به شما و فرزندتان اهتمام بيشتري داشته باشد، نبايد خواسته و ناخواسته اين حس را به او منتقل نماييد كه نسبت به رفتار وي با مادرش معترضيد، بلكه خواسته خود را فارغ از آن موضوع مطرح نموده و به شكلي صحيح با وي به گفتگو بنشينيد؛ زيرا اولاً : از اين طريق هم اقتدار مردانه وي زير سؤال نمي رود و در مقابل شما جبهه گيري نميكند، ثانياً : ذهن شما نيز درگير مسائل مربوط به روابط همسرتان با خانواده اش نشده و راحت تر خواهد توانست راهكارهايي مفيد در اصلاح روابط با همسرتان به شما بنماياند.
در ضمن گفتني است يك اصل كلّي در ارتباطات وجود دارد و آن اين كه : انسانهايي كه ارتباطات سالم و درستي با ديگر اعضاي خانواده از جمله همسر خود دارند، استرس كمتري را تجربه مي‌كنند و شادتر بوده و راحت تر مي توانند به خواسته هاي خود برسند؛ لذا شايسته است فارغ از دلايل موجّه يا غير موجّهي كه ممكن است شوهرتان براي اين رفتار خود داشته باشد، به اين نكته توجه داشته باشيد كه ذهن افراد همانند رايانه اي است كه بايد برنامه داشته باشد. پس بياييد بهترين انتظارات خود را به همسرتان منتقل نماييد ( نظير آنچه كه در چند سطر قبل گفته شد؛ خواهرانش معترضيد، اين انتظار را به وي القاء نماييد كه ضمن ارزشمند دانستن رفتارش در قبال انها دوست دارید در قبال شما نيز رفتاري مشابه داشته باشد). تا با طراحي بهترين برنامه براي وي و آينده زندگي مشتركتان، فكرتان را از بابت آن راحت نماييد و فقط گاهگاهي با برنامه هاي تازه شارژش نماييد.
در حقيقت ارتباط ميان فردي مؤثر با همسر زماني برقرار مي شود كه از مثبت گرايي نسبي بهره مند باشيد. واقعيت اين است كه هر انديشه مثبت يا منفي كه در ذهن انسان جاري مي شود بر سرنوشت او اثر مي گذارد؛ لذا توصيه ما اين است كه علاوه بر اينكه روي نكات مثبت همسر خود تكيه داشته و با برجسته سازي اين نكات، به نوعي باعث تشويق وي براي استمرار و تعميق رفتارها و باورهاي مثبت وي در محيط خانواده مي گرديد، از اين زاويه نيز به خصوصيت همسرتان بنگريد كه روحيه اي كه همسرتان دارد در خيلي از موارد زيربناي خوبي است براي تحكيم پايه هاي زندگي مشتركتان.

نكته پاياني 
هيچ كس دقيقاً همان چيزي نيست كه خواهان آن هستيد. گاه افراد با اعمالشان شما را نااميد مي‌كنند. يك رابطه سالم به اين معناست كه ديگران را به همان صورتي كه هستند بپذيريد و قصد تغيير آنها را نداشته باشيد. بسياري از ما سعي مي‌كنيم افراد و موقعيتها را تابع خواسته‌هاي خويش سازيم و طبيعي است وقتي آنها به شيوه خود عمل مي‌كنند ما آمادگي آن را نداشته و احساس نگراني، غم و حتي خشم مي‌كنيم.
اختلاف نظر با همسر در چنين مواردي كه بدان اشاره نموديد، طبيعي است، سعي نماييد با مديريت صحيح چنين مسائلي به سازگاري مطلوبي با همسرتان دست يابيد. مطمئن باشيد كه گرچه انسان نمى‏تواند تمام شرائط و امكانات را بر وفق مراد خود فراهم نمايد ولى مى‏تواند خود را با شرائط موجود به گونه اي فعال وفق داده و هماهنگ سازد، 
نهايت آن كه متفاوت بودن سليقه شوهرتان را در چنين مسائلي با سليقه خود بپذيريد و به رسميت بشناسيد؛ زيرا هر انساني در مغز خود، معني خاص خود را دارد و بر اساس آن ارتباط برقرار مي سازد.
سعي كنيد تا جايي كه مي توانيد با همسرتان مدارا نماييد. مدارا با يكديگر از لوازم زندگي است و بدون آن روابط انسانها سست مي شود و لذّت و آرامش به مقدار زيادي كاهش مي يابد.
موفق باشید.
منبع :
اصول و تكنيك هاي بر قراري ارتباط مؤثر با ديگران،‌قادر باستاني.

Comments

اتفاقا منم به این فکرم که مردی که خانوادشو دوست داره زن و بچشم رو دوست داره.ولی اینطور نیس جدیدا خیلی بعد شده با محبتهایی خانواده م هرروز بدتر میشه.میگه من از دوسال پیش طلاق میخواسم خانوادت نمیزارن.و اگر تا الان تحمل کردم فقط بخاطر بچه بود.درحالیکه من اصلا تا این حد راجع به زندگیم بد فکر نمیکردم.فکر نمیکردم تا این حد زندگیم خراب شده و من داشتم تو خونش خودمو حروم میکنم.با اون همه تقریبا اتفاقای خوبی که بود تو خونمون. اصلا یه ادم کینه ای .یا میخواد با این حرفاش منو اذیت کنه.سر هر دعوا میگه پاشو برو دیگه. هیچوقت خودشو مقصر دعواهامون نمیدونه .اگه تاالانم محبتی میکرد میگه فقط بحاطره بچه س و دیه م نمیخوام تحمل کنم همه ش زخم رو دلم میزاره،در حالیکه بنظرم من تا این بهش بدی نکردم و اصلا به خانوادش به احهرامی نکردم و فقط خواسته هامو توی زندگی میگفتم که بیشترش انجام نمیشدو یا شد کینه ای تو دل شوهرم شد که من دلم به زندگیم نیس وخانوادمو بیشتر اهمیت میدم،درحالیکه خودش اینطرریه. بنظرتون این شوهرو میشه به زندگی برگردوند? زندگی ای فقط بخاطر بچه نباشه? واضع راهنماییم کنین. و اینکه خانوادم از این به بعد چطور باید بل شوهرم برخورد داشته باشن?
با تشکر از زحمات شما.ممنون که لطفتون رو شامل حالم میکنین

---

40باسلام،اگر چه برای پاسخ به شما نیاز به بیان جزئیات بیشتری هست،اما چن عامل میتواند موجب سردی روابط شما باشد که باید با کسب اطلاعات،برای رفع آنها تلاش کنید،اول،وجود فاصله ی ارزشی و عقیدتی،شما دراين مورد هیچی نگفتید اما کافیست مردی احساس کند زنش همراهی نمیکند یا خودش مورد تایید خانواده همسرش نیست،شما اشاره کردید که از او انتظارات وانتقاداتي داشتید واو اغلب در تامین آنها موفق نبوده،این برای یک مرد بسیار درد آور است که نتواند تایید و تحسین و تقدیر خانواده اش را کسب کند،او آرزو میکند باهمين داشته هایش،قهرمان  ایده آل زندگی زنی باشد(در مقابل شما احساس عجز میکند )،پس ابتدا همسرتان را باهمه ی نقاط ضعفشان بپذیرید وبه آویز نزنید،توقعات خود را پایین آورده بسیار سپاسگذاري وتحسينش کنید،اوبايد از حمايتگري شما،لذت ببرد نه اینکه احساس ناتوانی کند،وای اگر مقایسه وتحقيرش کرده باشید،چنین مردی از همسرش متنفر ميشود،نکته ی بعد توجه به نیازها و علایق اوست همراهی در تفریحات وب وجود آوردن روزهای شاد و خاطره انگیز(بدون غرغر و...)ساختن لحظاتی که فقط ارامش ولذت وارضاي نیازهای جسمی وروانی در آن باشد،درمورد رفتار خانواده تان باید بگويم اگر محبت بی چشمداشت و صادقانه باشد مانعی ندارد اما اگر حمایتهای مثلا مالی با منت انجام شود،این به اقتدار همسرتان لطمه میزند،گاهی اوقات تفاوت تیپ شخصیتی هم میتواند موجب عدم جذابیت شود،مثلا اگر شما درون گرا وکم حرف،و همسرتان برونگرا و اجتماعی باشد،از حالت کند وتاخيري زنش حرص میخورد و...بررسی مسائل جزئی تر حتما نیازمند مشاوره حضوري با متخصص است