سلام خسته نباشید. من یک برادر ۲۷ ساله دارم که به شدت پرخاشگر هست و اصلا به پدر و مادرم احترام نمیگذازه. خیلی تو خونخ به همه دستور میده و اگه کاری که میگه رو انجام ندیدم به شدت دعوا و فحاشی میکنه و گاهی کتکمون میزنه. هرکاری میکنیم پیش مشاور نمیاد و اصلا حرف هیچ کس رو قبول نداره. مبتلا به بیناری ای شده که تمام دکترا خودشو مقصر دونستن و اگر به حرف پدر و مادرم گوش میداد مریض نمیشد. هزینه های درمانش خیلی زیاذبود و الان هم بدن سازی میره و هرروز سفارشای خریدشو میده به پدرمادرم که بخرن. اصلا ملاحظه نداره. الان حالش طوریه که میتونه سرکار بره اما نمیره. درکل وقتی خونس اصلا ارامش نداریم. پدر و مادرم میخوان برن در محلی زندگی کنن که راحت باشن و بتونن خونه بهتری بگیرن اما برادرم دعوا راه میندازه و میگه اگر برید محلی که من دوس ندارم نمیام باهاتون.
پدر و مادرم ام چندساله به خاطر زورگویی هاش هیچ کاری به میل خودشون نمیتونن بکنن. من به مادرم پیشنهاد دادم که برن جایی که خودشون دوست دارن و اگر برادرم گفت نمیام بهش بگن باشه. برادرم هیچ پولی نداره که خونه بگیره و مطمعنم که بعد چند روز مجبور میشه برگرده پیش پدر و مادرم. اما اگر با این وضع پیش بره مامانم سکته میکنه الانم افسردگی شدید گرفته از دستش و اصلا حوصله ماها رو نداره. به نظرتون این راه خوبیه که بذارن بره تنها زندگی کنه؟ به خدا وجودش جز دعوا و دردسر هیچی برامون نداره. نه مهر و محبتی نه چیزی. به مادرم گفتم بذار بره تنها زندگی کنه شاید مجبور شه بزه سرکار و انقدم بقیه رو اذیت نکنه.