تنهایی رفتن همسر به سفر

Question

سلام علیکم.من 7 ماه عقد کردم.همسرم در دوران مجردی با دوستانش مجردی سالی یکی دو بار سفر میرفتن.الان هم شوهرم میخاد بره ولی من اصلا نمیتونم با این قضیه کنار بیام ودر خانواده ما همچین چیزی اصلا پذیرفته نیس.یعنی اگرهم بخاد بره من نمیزارم خانوادم بفهمن و ناراحت بشن  هرچند برای خودمم خیلی سخته.من بهش گفتم که نرو میگه مردا ی وقتایی لازمه تنها باشن درصورتی که معمولا هفته ای ی بارو با دوستاش میره بیرون.شوهر من قبل ازدواج خیلی با دوستاش میرفته بیرون ولی الان خیلی کمتر شده.راهنمایی بفرمایید چیکار کنم؟باتشکر

Answer 1

۱. در غیاب شما برای اعضای خانواده می تواند اتفاقاتی رخ دهد که قابل جبران نیست و همیشه احساس پشیمانی را برای شما به جا می گذارد. این اتفاقات می تواند از یک سانحه ناگوار تا یک اختلال در رابطه زناشویی باشد.

۲. سفر مجردی شما به تدریج می تواند الگوی همسر و فرزندان شما در آینده شود و آن وقت مخالفت شما سودی نخواهد داشت.

۳. تجربه حضور نداشتن شما به قصد تفریح، احساساتی منفی در وجود سایر اعضای خانواده به وجود می آورد که تصویر شما را برای همیشه نزد آنان خدشه دار می کند و آنان ناخودآگاه برچسب هایی مثل خودخواهی، بی مسئولیتی و بی اعتمادی را به شما می چسبانند.

توصیه هایی برای لذت بردن از یک سفر پرمخاطره خانوادگی:

همه موارد فوق الذکر برای مواقعی است که سفر مجردی شما مورد توافق همسرتان نباشد. به همین دلیل شما را مجاب به سفرهای متاهلی می کند. از آنجا که باید از شرایطی که در زندگی داریم نهایت استفاده را ببریم، بعید نیست که بتوانیم فقط با رعایت چند نکته، تجربه ای جدید از سفر خانوادگی به دست آوریم به طوری که خاطره آن همیشه خوشایند باشد و اشتیاق تکرار آن همیشگی شود:

۱. وضع قوانین انعطاف پذیر که همه اعضای خانواده، در طول سفر ملزم به اجرای آنها باشند.

۲. مواردی که معمولاً در طول سفر باعثاختلاف نظر می شود را شناسایی و مطرح کنید و راه حل های احتمالی آن را بررسی کنید.

۳. در طول سفر علاوه بر اینکه در کنار خانواده هستید می توانید در فرصت های کوتاه با خود خلوت کنید. مثل یک ساعت قدم زدن در کنار ساحل و کسب آرامش. برای همسرتان هم، چنین فرصت هایی را قائل شوید.

۴. از کوچکترین فرصت ها در طی سفر برای ایجاد شادی و تفریح و تحرک استفاده کرده و از به دنبال آوردن کسالت ها و جروبحثهای خانه به سفر خودداری کنید. در طی سفر، گذشت و صبوری بیشتر از خود نشان دهید و هر رفتار یا گفتار را تبدیل به شوخی و خنده کنید.

۵. فراموش نکنید که سفر فقط فرصتی برای رفع خستگی جسمی و روحی شما و تجدید قوای تان است. پس، از اینکه دیگران را در فشار بگذارید یا آزادی آنها را سلب کنید اجتناب کنید.

۶. به دلیل اینکه فرصت همنشینی و هم صحبتی را به طور روزمره با همسرتان ندارید، فرصت را غنیمت بشمارید و در دامن طبیعت با هم صحبت کنید تا به هم نزدیک تر شوید.

۷. با سفرهای متاهلی، خاطرات زیبا و به یادماندنی را با اعضای خانواده تان تقسیم خواهید کرد

Answer 2

تمایل به این گونه سفرها از طرف آقایان، بستگی به عوامل مختلف از جمله: ویژگی های شخصیتی فرد، روابط بین زوج ها، شرایط کاری، مالی و فرهنگی دارد. این نوع سفرها زنان را در ابهامات و تنش های فراوانی باقی می گذارد.

سفرهای مجردی؛ راهی برای رسیدن به آرامش درونی

همه انسان ها زمانی احتیاج دارند که قید و بندهای زندگی روزمره را کنار بگذارند و به سفر بروند. مسافرت در حقیقت یک وسیله ترک زندگی روزمره است و نیاز انسان را تا حدودی حتی اگر موقتی هم باشدف برآورده می کند. سفر، توازن را به زندگی بر می گرداند.

در این میان، افرادی که خیلی کار می کنند و اکثر مسئولیت های خانوادگی را برعهده دارند، می توانند با سفر کردن به تنهایی کمک بزرگی به خودشان بکنند و به آرامش درونی برسند.

کسی که مسئولیت خانواده را قبول می کند باید به یک سری از محدودیت ها تن بدهد اما این به آن معنا نیست که زن و شوهر، تمام وقت خود را با هم باشند. شما باید بعد از ازدواج تان، ساعاتی را به خودتان اختصاص دهید. بیشتر آقایان دوست دارند بعد از ازدواج شان رابطه خودشان با دوستان قدیمی شان را حفظ کنند و با آنها به مسافرت بروند.

در سفرهای مجردی اگر حد و حدودها رعایت شود وهمسرتان  در نهایت با روحیه ای شادتر به جمع خانواده بازگردد. بودن در جمع دوستان می تواند بخشی از انرژی های روحی و معنویاو را تجدید کند. البته شما باید برای همسر خودتان نیز چنین حقی را قائل شوید و اجازه بدهید که او هم ساعاتی از روز را به خودش اختصاص دهد و با دوره های دوستانه او مخالفت نکنید.

سفرهای مجردی همیشه هم بد نیست

اگر همسرتان می خواهد با دوستانش به سفر بود به این معنا نیست که با شما به او خوش نمی گذرد. حتی روانشناسان معتقدند دور بودن زن و مرد بعد از تشکیل زندگی مشترک برای چند روز اصلاً بد نیست بلکه باعثمی شود بیشتر قدر یکدیگر را بدانند.

 

البته باید بین دلبستگی و وابستگی فرق قائل شوید. دلبستگی خوب است و با خود کنترلی همراه است ولی وابستگی ناهنجار است و فرد خود کنترلی ندارد. از سوی دیگر در زندگی زناشویی، باید به تدریج آموزش از هم جدا زندگی کردن و فاصله را کسب کنیم تا زمانیکه ضرورتی پیش آمد(ماموریت، تحصیل و…) بتوانیم با آن شرایط، زودتر سازگار شویم البته این به معنی سردی عاطفی و بی محبت شدن نسبت به همدیگر نیست.

زن و شوهر، اگر به سفر مجردی می روند، تنها هدفشان می تواند تجدید قوا برای بهتر همسرداری کردن و فرزندپروری باشد. گاهی نزدیکی زیاد سبب می شود ما از نعمت هایی که داریم، غافل شویم و نقاط ضعف و قدرت هایمان را از یاد ببریم. اگر این گونه سفرها موجب تحکیم روابط زناشویی شود بسیار مفید است و گرنه حکم سم را پیدا می کند.

 

گستره وسیعی از علل مثل مختل شدن رابطه زناشویی، حس تنهایی مرد، تفاوت های سلیقه ای، آزادی خواهی مردان، رشد فرد گرایی و همچنین تحول کلی ارزش های دنیای امروز، مسبب چنین پدیده ای است اما نهایتاً باید گفت که چنین سفرهایی اگر اختیاری و بدون توافق با همسر باشد، پس لرزه های آن دوام زندگی خانوادگی را تهدید می کند و همچنین از کیفیت آن خواهد کاست. گاهی آقایان بدون هیچ گونه برنامه ریزی و اطلاع قبلی و بدون هیچ ضرورتی با بی پروایی کامل، سفر خود را به طور ناگهانی به همسر خود اعلام می کنند. آنها نمی دانند که با این تصمیم، همسرانشان را در سردرگمی و نگرانی فراوانی رها می کنند.

این مردان صرف نظر از اینکه چقدر صداقت دارند و اینکه برای تفریح، کار، تحصیل و به تنهایی یا با دوستان به سفر می روند، روشی متفاوت از شیوه زندگی متعارف را به خصوص در فرهنگ ما در پیش گرفته اند. این تمایل در مردان می تواند به نوعی استقلال طلبی در افکار و اعمال شان، فرار از جو خانواده یا شکلی از تناقضات درونی آنها باشد. در تحقیقی از زنان خواسته شد تا احساس و افکار خود را هنگام سفرهای مجردی مردان شان بیان کنند.

بیشترین نکات مشترک بیان شده توسط آنها، این ابهامات بود که:

حقیقتاً همراهان آنها چه کسانی هستند و چرا به ما ارجحیت دارند؟
چه تفریحاتی انجام می دهند که با ما نمی توانند انجام دهند؟
آیا این سفرها صدمه ای به جایگاه ما خواهد شد و چه خطراتی ما را تهدید می کند؟

معمولاً زنان این سوالات را به طور مستقیم نمی پرسند یا اگر هم بپرسند، اغلب پاسخ واقعی دریافت نمی کنند و چه بسا گفتگوی شان با جروبحثهای حاصل و کینه و ناراحتی پایان می پذیرد. چنانچه طی زمان به واقعیت امر پی برده شود ممکن است خیلی دیر شده باشد. بنابر تمام توضیحاتی که ذکر شد، چند توصیه به آقایان متاهل می شود تا بتوانند ضمن محروم نشدن از لذت یک سفر واقعی، درگیر وسوسه و عوارض سفرهای مجردی نشوند و خانواده خود را دلسرد نکنند.

قبل از توصیه، چند خطری که می تواند خانواده و جایگاه شما را پس از سفر مجردی تهدید کند یادآور می شویم:

Comments

ممنونم از راهنمایی تون...اگر با موافقت رفتن به سفر این عادتش بشه وبخاد سالی 2 بار با دوستاش که مجردن  بده سفر  خوب کی فرصت مسافرت رفتن با همسر پیدا میکنه...

---

معمولا این سفر ها ادامه دار نمیشه

---

من هم همسرم راهی سفر با برادر و دوستان او هست،اما مخالفت نکردم اما شدیدا ابراز ناراحتی کردم و تا جایی که تونستم بهش محبت کردم،اما حالا به شدت ناراحت و عذاب وجدان داره،و می گه دیگه هیچ وقت تکرار نمی کنم ،اولین و آخرین بارم خواهد بود،البته این رفتارم مدیون خانوم رستگار می دونم،وگرنه همیشه رفتارهای تندی از خودم بروز میدادم