سلام علیکم...من در دوران عقد هستم قبلا از شما درمورد اینکه همسرم با دوستاش دوران مجردی خیلی میرفته بیرون والان هم میره ولی خیلی کمتر پرسیدم شما فرمودید اگه در حد اعتدال باشه اشکالی نداره..اما مشکل من این هست که دوستای شوهرم هر موقع زنگ زدن که برن بیرون معمولا جمعه ها که باهمیم ایشون بیشتر مواقع رفتن و مسئله اینجاس که بدون پرسیدن نظر من قول میدن بعد میگن ببخشید میرم زود میام..که این دو با اخیر که یکیش جمعه بود که رفتیم خونه ما بمحض رسیدن زنگ زدن و رفت واخریش دیشب بود که رفتیم باهم بیرون ساعت 12 رسیدیم خونه همسرم به محض رسیدن دوستش زنگ زد که فلان دوستش فردا مرخصیش تموم میشه باید برگرده بیا بریم باهاش دور زدن اونم همونجا گف باشه ورفت 2ونیم اینا اومد که من خواب بودم...این دو مورد اخر من خیلی ناراحت شدم وابراز کردم واونم گف من هرموقع با دوستام رفتم بیرون تو ناراحت شدی ومن با دلخوری رفتم منم بهش گفتم وقتی میبینم اصلا موقعیت شناس نیستی هرموقع میگن میری منم ناراحت میشم...خلاصه اینکه گف تو باید منو درک کنی اونا هم حزوی از زندگیم هستن...هرچند من با بیرون رفتنش مشکل ندارم با زمان و موقعیتش مشکل دارم واینکه اون زمان منو نادیده میگیره...بالاخره دیشب بخاطر کادوی تولدش گف این رفتارتو بذار کنا گفتم باشه من دوست ندارم تو ناراحت بشی...حالا میخام ببینم وظیفه درست من چیه باید چیکار کنم؟؟اگر من در این شرایط هیچی نگم ی وقت براش عادت نشه وبا این کاراش منو هی ناراحت کنه...