ده سال است که ازدواج کرده ام و کودکی دو ساله دارم. در مدت این دو سال مقدار روابط ما بسیار کمتر از گذشته شده و در همین دفعات کم هم گاهی پیش میاید که فرزندم بیدار میشود و احساس بد پس از آن باعث میشود که هر دوی ما به خاطر نگرانی از تکرار این تجربه از برقراری ارتباط پرهیز کنیم.
البته قبلا هم روابط خاص ما علیرغم صمیمیت و معاشقه ی مداوم در حد ماهی دو سه بار بود اما این میزان در طی دو سال گذشته به دو سه ماه یکبار کاهش پیدا کرده. ضمن اینکه شیردهی و خوابیدن من در کنار فرزندم و خستگی هر دو نفرمان باعث شده اغلب معاشقه هم نداشته باشیم. در این مورد سعی دارم ان شاالله با از شیر گرفتن فرزندم وضعیت را بهبود بخشم اما آن طور که در پاسخ سوالات قبلی خواندم توصیه هایی هست مبنی بر اینکه رختخواب کودک را تا 4 یا 6 سالگی جدا نکنیم و از طرف دیگر ترس از بیدار شدن کودک امریست که احتمالا تا سالها مانع جدی برای امنیت برقراری ارتباط زناشویی مان باشد. با این مساله چگونه کنار بیاییم؟
با تشکر از راهنمایی های شما