وابستگی فرزند

Question

با سلام و قبولی طاعات،دختر پنج ساله ای دارم که روز به روز وابستگیش رو به خودم بیشتر احساس میکنم،البته خونه پدر و مادربزرگ میره و میمونه ولی توی خونه خیلی به من میچسبه و حتی دم در دستشویی هم دنبالم میاد،موقع خواب حتما باید دستش به من بخوره،این مسئله موجب شده نتونم جای خوابش رو جدا کنم،پدرش هم خیلی بی حوصله ست و غر میزنه و دائما سرکوفت بهم میزنه که چرا این بچه رو اینطوری تربیتش کردی؟دخترم رو از کنار خودم جاشو بردم پایین پاهام میخوابونمش ولی دستشو به پاهام میگیره و میخوابه،از اینکه من کنار باباش میخوابم ابراز نارصایتی میکنه و میگه چرا بابا پیش تو بخوابه ولی من نخوابم؟چرا بابا نزدیک تو میخوابه و...شوهرم هم تا حدودی بی اهمیته و جلوی اون از من میخواد که در آغوشش بخوابم و لباسهای باز بپوشم،ممنون میشم راهنماییم کنید،در ضمن هر راهی که تونستم برای جداکردن محل خوابش انجام دادم مثلا جایزه و تشویق و قصه و ...اما اون خیلی بد خوابش میبره در واقع اصلا خوابیدن بلد نیست برای همین ناموفق موندم،لطفا راهنمایی کنید،آیا وابستگی فرزند به مادر خوب هست یا نه؟

Answer 1

۵_دوست عزیز در کل وابستگی زیاد فرزند هم باعث اذیت والدین و هم اذیت شدن خود کودک خواهد شد...پس تا الان هم دیر شده است..شما باید به روش
تدریجی و با تمرین این وابستگی را کم کنید تا کودک در اینده دچار مشکل نشود
از ابتدا گاهی کودک را تنها بگذارید.
 برای این که کودک به این امر عادت کند که شما همیشه در کنار او نیستید گه گاهی تمرین کنید که مدت زمانی کوتاه، مثلا چند ساعت، او را پیش کسی دیگر بگذارید.
این کار باید از همان ابتدای کودکی صورت گیرد. برنامه هایتان را برای کودک توضیح دهید به کودک بگویید که شما در خارج از خانه چه کارهایی را انجام خواهید داد و برنامه کودک را هم در خانه مشخص کنید، به این ترتیب الگوی خوبی به او ارائه می دهید تا هنگامی که از او درباره کارهایش می‏پرسید جوابتان را بدهد. برای او شرح دهید که او چه کارهایی خواهد کرد و وقتی از هم جدا هستند شما چه کارهایی انجام خواهید داد. به عنوان مثال بگویید: "مادربزرگ ناهارت را حاضر می‏کند، یک داستان برایت می خواند و بعد استراحت خواهی کرد. من به خرید می روم و بعد از خوردن ناهارت بر میگردم".
اگر بدون اطلاع قبلی خانه را ترک کنید، ممکن است کودک فکر کند که این کار در آینده هم تکرار خواهید کرد و این بی اطمینانی سبب می شود که او دائماً به شما بچسبد.
با کودک قایم موشک بازی کنید
این بازی ساده کودک را به رفت و آمدهای والدین عادت می‏دهد. بچه ها به روش های مختلف این بازی را انجام می دهند. پشت چیزی قایم می شوند، وسیله ای را مخفی می کنند، پنهان شدن دیگران را تماشا می کنند و در بازی پرجنب و جوش تری مثل قایم موشک شرکت می کنند. در این بازی کودک اطمینان دوباره دیدن افرادی را که دوستشان دارد تجربه می کند. به کودک اطمینان دهید که باز می گردید. فراموش نکنید به کودک بگویید که حتما برمی گردید و وقتی در همان ساعت که قول داده اید برگردید، ثابت نموده اید که به قولتان عمل می نمایید. توجه داشته باشید که کودکان زیر پنج سال به شدت نگران عدم بازگشت و از دست دادن والدین شان هستند.
کودک را برای دوری از خود آماده کنید.
به کودک تفهیم کنید که وقتی در خانه نیستید او با مشکلی مواجه نخواهد شد و برایش برنامه های خاصی در نظر گرفته اید که وقتی بیرون از خانه یا سرگرم کاری هستید، او آن ها را انجام دهد. به او بگویید: "می دانم که تو دیگر بزرگ شده ای و وقتی من بیرون از خانه هستم برایت مشکلی پیش نخواهد آمد.
خودتان را برای سروصدای کودک آماده کنید.
وقتی کودک متوجه شود که در زمان غیبت شما می تواند به زندگی ادامه دهد، گریه و فریادهای او کم می شود. به خودتان بگویید: " می دانم که گریه و زاری او میزان علاقه اش را می رساند، با این حال او باید بیاموزد که هر چند من با او بازی نمی کنم یا ممکن است از منزل خارج شوم، ولی دوباره باز خواهم گشت و با او بازی خواهم کرد".
وقتی کودک دوری شما را می پذیرد، از او تمجید کنید.
کاری کنید تا کودک از تنها بازی کردن احساس افتخار کند. به او بگویید: "خیلی خوشحالم که وقتی آشپزی می کنم، می توانی خودت را سرگرم کنی و واقعا به این کارت افتخار می کنم". این گفته که: " تو دیگر بزرگ شده ای"، برای هردوی شما مزایای زیادی دارد.
از صندلی نق زدن استفاده کنید.
 بگذارید کودک بداند که گریه و زاری او دیگران را اذیت می کند به او بگویید: "متاسفم که دوست نداری من الان آشپزی کنم. باید بروی و روی صندلی نق زدن بنشینی تا بعدا بدون غرغر یا گریه بازی کنی". بگذارید کودک دور از شما به گریه کردن ادامه دهد. لازم است کودک زمانی نزدیک و زمانی دور از شما باشد.
در طی روز لازم است که والدین و کودکان مدت زمانی را از هم دور باشند و به کار روزانه خود بپردازند، حتی اگر کودک اعتراض کند که شما به جای بازی با او وقت خود را صرف مسایل دیگری می کنید.
در آغوش کشیدن و بوسیدن کودک در اوقات فراغت کمک می کند تا متوجه شود مورد علاقه شماست و برای جلب توجه یا اطمینان به شما نمی چسبد.
کم کم کودک را عادت دهید که مدت زمانی از شما دور بماند.
کودک از سن یک سالگی به بالا بیش از حد نیازمند توجه شماست، بازی مسابقه با زمان را اجرا کنید. پنج دقیقه از وقت خود را به او بدهید و پنج دقیقه هم برای بازی با خودش وقت بگذارید. به تدریج مدت زمان تنها بازی کردن او را افزایش دهید. تا این که کودک بتواند یک ساعت به تنهایی بازی کند.