شوهرم. و. خواهرش.

Question

سلام من دوتاخواهرشوهر.وسه. برادرشوهردارم. ۲ساله. ازدواج. کردم. دیگه. کلافه. شدم. ازرفتارای. شوهرم. باخواهرش. هرچی. صبرکردم. زمان. گذشت. بازم. شوهرموخواهرش. دیوانه. وارهمودوس. دارن. بااینکه. خواهرش. از۶سال. بزرگتره. ودتابچه. داره. وقتی. اعتراض. میکنم. میگه. خواهرمه. ماهمه. بهم. وابسته. ایم. ولی. برادرای. دیگش. اینطوری. نیستن. چیکارکنم. توروخدایه. ذکری. بگین. بخونم. ایناازهم. دورشن. همسرم. یکم. بیخیال. خواهرش. باشه. خستم.کردن. حتی. مواقع. پریودی. شوهرم. براش. قرص. ابجوش. نبات. درست. میکمه. خانواده. مذهبی. هستن. ولی. خواهرش.تواین. موردبی. حیاس. زمان. مجردیشم. شوهرش. شهردورکارمیکرده. وشوهرم. میرفته. خونش. میخوابیده. ازهمون. اول. ک. ازدواج. کردیم. شوهرم. همه. مساعل. زنانه. رومیدونس. میگغت. خواهرم. تعریف. کرده. الانم. که. هرووقت. خواهرشومیبینه. فقط. چشمش. به. خواهرشه. همش. دنبال. خواهرشه. ولی. نامحسوس. چون. میدونه. من. ناراحت. میشم. خیلی. دلم. میخوادشوهرم. نسبت. ب. خواهرش. بیخیال. باشه. چون. دوسال. زمان. گزشت. چیزی. تعییرنکرده. این. وسط. فقط. من. داغون. شدم. ممنون. ازکمکتون

Answer 1

سلام دوست عزیز گاهی اوقات بین یک خواهر و برادر رابطه عاطفی عمیق تری نسبت به همیشه وجود دارد که در طی سالها شکل گرفته و نمیشه انتظار داشت که با گذشت چند سال تمام روابط  گذشته فراموش شود برای ایجاد تغییر باید به خودو همسرتان زمان دهید در مرحله اول سعی کنید حساسیت خودتان را نسبت به این مساله کاهش دهید و روبروی خانواده همسر خود موضع نگیرید و با رفتار مثبت و محبت نسبت به خواهر شوهر و خانواده همسر خود به همسرتان نشان دهید که قصد شما جدا کردن انها را ندارید از طرفی به ه برای ازدواجی موفق نیاز است که مراحل تکاملی قبل از ازدواج با موفقیت طی شود و افراد از بلوغ و استقلال عاطفی- روانی برخوردار باشند. گاهی بنا به مشکلات خانواده یکی از والدین به یکی از فرزندان به شدت وابسته می شود؛ مثل رابطه عاطفی شدید مادر و پسر یا دختر و پدر. در این حالت پسر خودش را مسئول احساسات مادر می داند و تلاش می کند با رفتارهایش او را خوشحال کند. هر گونه رفتار مستقل پسر، مادر را آشفته می کند. این وابستگی عاطفی به ارتباطات صمیمانه فرزند با دیگران لطمه می زند و اگر در این مرحله ازدواج کند، مشکلاتی خواهد داشت. محبت به همسر می تواند باعث رابطه صمیمانه و خوشایند شود اما نمی تواند ویژگی های شخصیتی او را تغییر دهد مگر همسر داوطلبانه در پی تغییر باشد و عشق و محبت موجود در رابطه زناشویی او را در این مسیر دلگرم کند. برای استقلال خانواده به تلاش زن و شوهر و پذیرش خانواده های هر دو نیاز است. گاهی برای این کار نیاز به زمان داریم و همسران باید شخصیتی نسبتا مستقل داشته باشند و تلاش کنند با گذر زمان خانواده خود را با شرایط جدید سازگار کنند تا استقلال خانواده جدید را به رسمیت بشناسند. چنانچه زن یا شوهر به خانواده اولیه وابسته باشند نمی توانند از عهده این وظیفه تکاملی مهم برای داشتن خانواده ای مستقل و شاد برآیند. وابستگی یک همسر به همسری که به خانواده خود وابستگی شدیدی دارد شرایط را دشوارتر می کند. ظاهرا به همسرتان وابستگی ناسالمی دارید. زندگی مستقل در کنار فرد وابسته دشوار است اما خستگی شما شاید ناشی از وابستگی شدیدتان به همسر و تلاش ناموفق برای گسستن پیوند وابستگی ناسالم همسر به مادرش باشد که شرایط پرفشاری است و بسیار دشوار تر از زندگی مستقل در کنار فرد وابسته است. اگر دردوران عقد هستید، زمان خوبی است که شرایط را بهتر بسنجید اگر احساس می کنید همسرتان به دلیل وابستگی شدید آمادگی تشکیل خانواده مستقل را ندارد باید برای پذیرش این واقعیت تلخ آماده باشید و به دنبال قطع این وابستگی و ایجاد فشار بر همسرتان با انتقاد، تحقیر و سرزنش نباشید تا ایشان مایل به تغییر نباشند تلاش برای تغییر بی ثمر بوده و شما را نیز خسته می کند. وابستگی نامتوازن شما به همسرتان شرایط را دشوارتر و استرس هارا بیشتر می کند. بر استقلال خود تمرکز کنید. توقع استقلال همسر را در خودتان متجلی کنید و از وابستگی بیش از حد به همسرتان رها شوید. رهایی از وابستگی ناسالم تدریجی است و باید با پذیرش اتفاق بیفتد. اگر با رنجش و کدورت تظاهر به استقلال کنید و موقتا از گلایه دست بردارید و کار به کار همسرتان نداشته باشید،نبود پذیرش حقیقی وکدورت و رنجش نهفته در دلتان همواره آزارتان خواهد داد و نمی گذارد شاد زندگی کنید و در آینده مادر مناسب و مهربانی برای فرزندان باشید. با پذیرش حقیقی، ترک رفتارهای مخرب مثل کنترل گری، تحقیر و سرزنش و رهایی از وابستگی ناسالم به همسرتان، او به ارتباط صمیمانه و گرم تر با شما رغبت بیشتری یافته و از وابستگی ناسالمی که به خانواده خویش دارد تا حدودی رها می شود. تلاش شما برای رهایی از وابستگی به همسرتان نباید ایفای یک نقش برای تغییر ایشان باشد. برای کسب آرامش بیشتر الگوهای رفتاری خودرا تغییر دهید.

 

 در ای موراد اصرار شما و حساس بودن شما بیشتر خودتان را ناراحت می کند. شما باید ببینید آیا این نحوه رفتار او باعث می شود از شما دور شود یا خیر. اگر این طور هست باید در رفتارهای خواهرش دقت کنید که چه چیزی باعث کشش او بسمت خواهرش می شود. سپس سعی کنید رفتارهایی را نشان دهید که همسرتان دوست دارد. به نظر من شما باید بیشتر و بیشتر به او محجبت کنید و جذابیت بیشتری به روشهای گوناگون از خود نشان دهید تا او را بسمت خود جذب کنید. دور کردن او از خواهرش دردی را دوا نمی کند بجز اینکه او بصورت پنهانی این کار را ادامه دهد. به جز رفتارهای محبت آمیز و دوستانه سعی کنید با صمیمیت و مهربانی و بدون مشاجره از او بخواهید که به این مساله توجه کگند که رفتار بسیار صمیمی او با خواهرش ممکن است باعث شکستن حدودی بشود. مثلا از او بپرسید آیا رفتار مشابه شما با بادرتان برای او خوشایند است؟ از او بخواهید با توجه به شرایط رفتار عاقلانه تری نشان دهد چون رفتارهای او را همه می بینند و این که عکس العملی نشان نمی دهند دلیلی بر درست بودن رفتارش نیست.