وقتی بچه ها با هم دعواشون میشه و به هم پرخاش میکنند عکس العمل والدین چگونه باید باشه؟؟

Question

با عرض سلام و خسته نباشید
و تشکر از استاد عزیز با مطالب مفید و ارزنده شون

سوال من اینه که وقتی بچه ها با هم دعواشون میشه و به هم پرخاش میکنند در مقابله با کلمات زشتی که به زبون میارن عکس العمل والدین چگونه باید باشه؟؟
من از دعوا کردن، کتک زدن، و محروم کردن استفاده کردم!
ولی زیاد موفق نبودم!!
ممنون میشم من رو راهنمایی کنید.

Answer 1

کتک کاري فرزندان و اشتباهات رايج والدين

 

دلايل دعواي بچه ها را نمي دانيد

اگر والدين بدانند چرا بچه ها با هم دعوا مي کنند، مي توانند به آن ها کمک کنند تا بدانند چه کاري را بايد انجام دهند تا اين تنش ها کاهش يابد و روابط دوستانه تري بين بقيه بچه ها و فرزندشان حاکم شود. توجه داشته باشيد که بچه ها به دلايل مختلفي با هم دعوا مي کنند. معمولا والدين نمي دانند چه زمان بايد اجازه دهند دعواي فرزندشان روند عادي خودش را طي کند و چه زمان دخالت کنند و وارد عمل شوند و از ادامه دعوا جلوگيري کنند.

توجه به فرزند به محض شروع دعوا

بچه ها به دلايل مختلفي با هم بحث و دعوا مي کنند و باعث اذيت هم مي شوند. گاهي آن ها خسته و عصبي و گرسنه هستند، گاهي نيز به دنبال جلب توجه هستند،گاهي مي خواهند قدرت خود را اثبات کنند و گاهي نيز دنبال يک همبازي و همراه هستند. بعضي اوقات براي اين که بچه ها بتوانند توجه والدين شان را جلب کنند، وارد يک عادت بد و چرخه معيوب مي شوند چراکه تا زماني که آن ها ساکت، آرام و منطقي هستند و با دوست هايشان همکاري و بازي مي کنند، شما سرگرم کارهاي خودتان هستيد و هيچ توجهي به آن ها نداريد اما بلافاصله که جنگ و دعوا را با هم شروع مي کنند، شما به سراغ فرزندتان مي رويد، با او حرف مي زنيد و حتي او را حمايت و نصيحت مي کنيد و براي او وقت مي گذاريد. اگر چنين رفتارهايي در واکنش هاي شما ديده مي شود، وقت آن است که با يک برنامه ريزي صحيح و تجديد نظر در برنامه هاي گذشته تصميم بگيريد که زماني که فرزندان شما رفتار خوب و مناسب دارند، به آن ها توجه کنيد و آن ها را تشويق و تحسين کنيد.

خونسرد نبودن و مراقبت هميشگي از کودک

شما به عنوان پدر و مادر يا يک بزرگ تر بايد گاهي سعي کنيد نسبت به دعواها و جر و بحث هاي کوچک بي توجه باشيد، گويي نه چيزي مي بينيد و نه چيزي مي شنويد. شما بايد سرگرم کار خودتان شويد، خونسرد و آرام بمانيد و از نگاه کردن به آن ها اجتناب کنيد. بعضي مواقع لازم است کارهاي بچه ها را ناديده بگيريد البته مشروط به اين که هيچ کدام از آن ها در معرض آسيب و خطر نباشند. اگر مي بينيد اوضاع خارج از کنترل نيست، ممکن است ترک کردن اتاق براي شما مفيد باشد. چشم پوشي و ناديده گرفتن، زماني اثر بهتري دارد که شما سعي مي کنيد زماني که بچه ها رفتارهاي خوب و مناسب دارند به آن ها توجه کنيد و آن ها را تحسين و تشويق کنيد. به بچه ها بياموزيد که توجه را به روش مثبتي بطلبند و با رفتارهاي منفي متوسل به جلب توجه نشوند.

مقايسه کردن هاي آگاهانه و ناآگاهانه

مقايسه کردن کودکان با يکديگر، يکي ديگر از دلايل دعواي آن ها با يکديگر است. گاهي شما متوجه نيستيد ولي ممکن است به دلايل مختلف بچه ها را با يکديگر مقايسه کنيد و شايد فکر مي کنيد چنين مقايسه اي کودک را شرمنده مي کند و انگيزه اي مي شود تا او بهتر عمل کند اما برعکس، مقايسه کردن باعث ايجاد حسادت در بچه ها مي شود و روابط آن ها را با هم خراب مي کند. بنابراين از مقايسه کودکان با يکديگر اجتناب و به آسيب هاي آن فکر کنيد.

آموزش ندادن مهارت برقراري ارتباط موثرتر به فرزند
 به نظر مي رسد بعضي بچه ها توانايي خاصي براي جذب بقيه بچه ها به بازي دارند ولي عده اي از بچه ها در اين زمينه مشکل دارند و زود به اين نتيجه مي رسند که بايد با بحث و دعوا ديگران را درگير بازي کنند؛ يعني هدف اصلي آن ها اين است که با بچه ديگري بازي کنند، اما نمي دانند چگونه بايد شروع کنند و اين کار را انجام دهند. شما مي توانيد به فرزندتان بياموزيد که چگونه با ديگران ارتباط بهتر و موثرتري برقرار کند تا اين مشکل را رفع کنيد.

تشويق فرزند به کتک کاري

پدر و مادرها نبايد کتک زدن و دعوا را به فرزندشان بياموزند چراکه خشونت روش خوبي براي حل مشکلات نيست و لازم است اين مسئله را کاملا به کودک فهماند. به او ياد دهيد کتک زدن دوستان نه تنها کار درستي نيست، بلکه مي تواند خطرناک هم باشد. نبايد سيلي را با سيلي جواب داد حتي اگر فرزند شما خشن است و عادت به زدن دوستانش دارد، بهتر است او را تهديد کنيد که در صورت تکرار اين عمل، تنبيه خواهد شد. شايد از ما بپرسيد که اگر به فرزندم بگويم کتک نزن يا دعوا نکن، پس چگونه از خود دفاع کردن را به او بياموزم؟ پاسخ ما اين است که به او بگوييد، اگر ديگران به او حمله کردند فورا يکي از بزرگ ترها را باخبر کند. متاسفانه گاهي والدين به اين موضوع بي توجهند و حتي وقتي کودک از يکي از دوستان به آن ها گله مي کند، اهميتي به اصل ماجرا نمي دهند و مي گويند اشکالي ندارد. روش صحيح در اين مواقع اين است که دليل دعوا را جويا شويد و به فرزندتان بياموزيد چگونه با کودکي که او را زده، برخورد کند. منظور آموزش سيلي در مقابل سيلي نيست بلکه بايد رفتار درست را به او بياموزيد؛ به طور مثال به کودک بگوييد به کسي که تو را زد با جديت بگو: «تو ديگر دوست من نيستي و من ديگر با تو بازي نخواهم کرد.»

شرط دخالت والدين در دعواي کودکان

با اين حال و اگر کودکي به تنهايي موفق به مديريت دعوايش نشد، شما مي توانيد با کودکي که او را کتک زده است، مستقيم صحبت کنيد. بهترين روش، بيان اين جمله است: «اگر دست از کار زشتت برنداري، با من طرف خواهي بود» توجه داشته باشيد که کودک تا 8 سالگي به حمايت والدين نياز دارد و بايد بفهمد که مي تواند روي کمک آن ها حساب کند. به اين ترتيب اعتماد به نفس او بالاتر مي رود و در آينده رفتارهاي بهتري از خودش نشان خواهد داد.