سلام،من معمولا اگه بخوام جایی برم سر وقت میرم یا بیشتر اوقات نظم وتو خونه خودم رعایت میکنم سعی میکنم نمازمو اول وقت بخونم ،ولی با کوچکترین پیشامدی خیلی دیرتر خودمو جمع وجور میکنم مثلا با وجود نوزادم ی وقتایی که نمیتونم نمازمو اول وقت بخونم یا کارهای دیگه سر وقت انجام بدم ،این توانایی رو ندرم ک مثلا اون موقع نتونستم انجام بدم تو اولین فرصت انجامش بدم ؛یا مثلا میخوام شروع کنم ب ی کار جدید مثلا تو بحث معنویات مدام امروز و فردا میکنم ،قبلا مجرد که بودم هرشب با استغفار رو محاسبه اعمال روزم و با وضو میخوابیدم اما الا خیییییلی وقت میخوام انجام بدم نمیدونم چرا انقد سست شدم با وجودی که مادر شدم وخیلی تاثیر داره،همش احساس ضعف میکنم احساس بنده خوبی نبودن میخوام قرآنمو بردارم بخونم ی حسی بهم میگه اینهمه گناه داری و قرآنو فقط میخونی و هیچ تاثیری نمیگیری،اینهمه روانشناسی مطالعه و گوش میدم فقط ب اندازه دو سه روز عمل میکنم خوم خسته شدم از اینهمه روزمرگی نا مفید،دوستی میگفت بچه بزرگ کردن ثوابی داره اما خودم میگم خب وقتی من خسته مشم و مثلا ب همسرم یا مادرم از بیخوابی ها و اذیت های بچه گانه بچه هام ،شکایت میکنم همه ثواب ها رو باطل میکنم،همش با خودم میگم میدونم جزو اون دسته از انسان هایی میشم که خسرالدنیا و آخرت شدن،میشم چیکار کنم؟؟؟؟