رموز مقابله با کودکان وابسته
وابستگی کودک
تصویر کودکی که موقع آشپزی به پیراهن مادرش چسبیده یا هنگام بیرون رفتن پدر و مادر از خانه به آنها آویزان است، برای بسیاری از والدین یک تصویر خیالی نیست، این یک واقعیت زندگی روزمره است.
وقتی قرار است برای انجام کاری بیرون بروید به خاطر ناآرامی کودک و چسبیدن او به خود در خانه نمانید و یا با او بازی نکنید. هرچند این کار دشوار است اما تسلیم نشوید، اگر قرار است کودک را پیش پرستار بگذارید و بیرون بروید، یا او را به مربی مهدکودک بسپارید، او را محکم بغل کنید و با مهر و محبت به او اطمینان دهید که خوشحالید او می تواند بدون مادر نیز بازی کند.
به او بگویید که حتما برمی گردید و با صدای صمیمانه و گرم به او بفهمانید خوشحالید که فرصت بازی کردن با مربی یا سایر بچه های مهدکودک را دارد. نگرش مثبت شما بر کودک هم اثر می گذارد (در مورد نگرش منفی هم همین طوراست) و الگویی به او ارایه می دهد تا از تنها ماندن و کسب استقلال احساس خوبی داشته باشد. در آغوش کشیدن و بوسیدن کودک در اوقات فراغت کمک می کند تا متوجه شود مورد علاقه شماست و برای جلب توجه یا اطمینان به شما نمی چسبد. چسبیدن با در آغوش گرفتن تفاوت دارد، چسبیدن تنها راهی برای جلب توجه و یا جلب اطمینان از دست رفته است.
پیشگیری از مشکل
از ابتدا گاهی کودک را تنها بگذارید.
برای این که کودک به این امر عادت کند که شما همیشه در کنار او نیستید گه گاهی تمرین کنید که مدت زمانی کوتاه، مثلا چند ساعت، او را پیش کسی دیگر بگذارید.
این کار باید از همان ابتدای کودکی صورت گیرد. برنامه هایتان را برای کودک توضیح دهید به کودک بگویید که شما در خارج از خانه چه کارهایی را انجام خواهید داد و برنامه کودک را هم در خانه مشخص کنید، به این ترتیب الگوی خوبی به او ارائه می دهید تا هنگامی که از او درباره کارهایش میپرسید جوابتان را بدهد. برای او شرح دهید که او چه کارهایی خواهد کرد و وقتی از هم جدا هستند شما چه کارهایی انجام خواهید داد. به عنوان مثال بگویید: "مادربزرگ ناهارت را حاضر میکند، یک داستان برایت می خواند و بعد استراحت خواهی کرد. من به خرید می روم و بعد از خوردن ناهارت بر میگردم".
اگر بدون اطلاع قبلی خانه را ترک کنید، ممکن است کودک فکر کند که این کار در آینده هم تکرار خواهید کرد و این بی اطمینانی سبب می شود که او دائماً به شما بچسبد.
با کودک قایم موشک بازی کنید
این بازی ساده کودک را به رفت و آمدهای والدین عادت میدهد. بچه ها به روش های مختلف این بازی را انجام می دهند. پشت چیزی قایم می شوند، وسیله ای را مخفی می کنند، پنهان شدن دیگران را تماشا می کنند و در بازی پرجنب و جوش تری مثل قایم موشک شرکت می کنند. در این بازی کودک اطمینان دوباره دیدن افرادی را که دوستشان دارد تجربه می کند. به کودک اطمینان دهید که باز می گردید. فراموش نکنید به کودک بگویید که حتما برمی گردید و وقتی در همان ساعت که قول داده اید برگردید، ثابت نموده اید که به قولتان عمل می نمایید. توجه داشته باشید که کودکان زیر پنج سال به شدت نگران عدم بازگشت و از دست دادن والدین شان هستند.
کودک را برای دوری از خود آماده کنید.
به کودک تفهیم کنید که وقتی در خانه نیستید او با مشکلی مواجه نخواهد شد و برایش برنامه های خاصی در نظر گرفته اید که وقتی بیرون از خانه یا سرگرم کاری هستید، او آن ها را انجام دهد. به او بگویید: "می دانم که تو دیگر بزرگ شده ای و وقتی من بیرون از خانه هستم برایت مشکلی پیش نخواهد آمد.
اگر بدون اطلاع قبلی خانه را ترک کنید، ممکن است کودک فکر کند که این کار در آینده هم تکرار خواهید کرد و این بی اطمینانی سبب می شود که او دائماً به شما بچسبد.
کودک
راه حل مشکل چیست؟ و چه باید کرد؟
خودتان را برای سروصدای کودک آماده کنید.
وقتی کودک متوجه شود که در زمان غیبت شما می تواند به زندگی ادامه دهد، گریه و فریادهای او کم می شود. به خودتان بگویید: " می دانم که گریه و زاری او میزان علاقه اش را می رساند، با این حال او باید بیاموزد که هر چند من با او بازی نمی کنم یا ممکن است از منزل خارج شوم، ولی دوباره باز خواهم گشت و با او بازی خواهم کرد".
وقتی کودک دوری شما را می پذیرد، از او تمجید کنید.
کاری کنید تا کودک از تنها بازی کردن احساس افتخار کند. به او بگویید: "خیلی خوشحالم که وقتی آشپزی می کنم، می توانی خودت را سرگرم کنی و واقعا به این کارت افتخار می کنم". این گفته که: " تو دیگر بزرگ شده ای"، برای هردوی شما مزایای زیادی دارد.
از صندلی نق زدن استفاده کنید.
بگذارید کودک بداند که گریه و زاری او دیگران را اذیت می کند به او بگویید: "متاسفم که دوست نداری من الان آشپزی کنم. باید بروی و روی صندلی نق زدن بنشینی تا بعدا بدون غرغر یا گریه بازی کنی". بگذارید کودک دور از شما به گریه کردن ادامه دهد. لازم است کودک زمانی نزدیک و زمانی دور از شما باشد.
در طی روز لازم است که والدین و کودکان مدت زمانی را از هم دور باشند و به کار روزانه خود بپردازند، حتی اگر کودک اعتراض کند که شما به جای بازی با او وقت خود را صرف مسایل دیگری می کنید.
در آغوش کشیدن و بوسیدن کودک در اوقات فراغت کمک می کند تا متوجه شود مورد علاقه شماست و برای جلب توجه یا اطمینان به شما نمی چسبد.
کم کم کودک را عادت دهید که مدت زمانی از شما دور بماند.
کودک از سن یک سالگی به بالا بیش از حد نیازمند توجه شماست، بازی مسابقه با زمان را اجرا کنید. پنج دقیقه از وقت خود را به او بدهید و پنج دقیقه هم برای بازی با خودش وقت بگذارید. به تدریج مدت زمان تنها بازی کردن او را افزایش دهید. تا این که کودک بتواند یک ساعت به تنهایی بازی کند.
چه کار هایی نباید انجام دهیم ؟
وقتی کودک به شما می چسبد، عصبانی نشوید.
در این اوقات، به یاد داشته باشید که کودک با شما بودن را بیشتر از هر چیزی دیگری در این دنیا ترجیح می دهد. دانستن این نکته کمک می کند تا شما احساس آشفتگی و پریشانی نداشته باشید.
پیام های مغشوش به کودک ندهید.
در حالتی که کودک را در آغوش گرفته اید و نوازش می کنید به او نگویید که از شما دور شود. این کار کودک را گیج می کند و او نمی داند که بماند یا برود.
بیماری را دلیلی برای نقض مقررات قرار ندهید.
وقتی کودک بیمار است اجازه ندهید که کارهایی را که در مواقع عادی برایش مجاز نیست انجام دهد، زیرا به این ترتیب بیمار شدن در نظرش جالب تر از سالم بودن جلوه می کند. تحقیقاتی که در مورد درمان بزرگسالان صورت گرفته نشان می دهد، هنگامی که کودکان به دردهای مزمن مبتلا می شوند که باید واقع بینانه و با کمترین تغییر در برنامه روزانه با آن برخورد کرد. در غیر این صورت او برای جلب محبت شما خود را بیمار جلوه گر می کند.
توجه داشته باشید که کلیه این توصیه های بهتر است همراه با هم انجام گیرد تا نتیجه بهتری را ارائه دهد.