پر رویی همسر ودلسرد شدن از او

Question

سلام
من 15ساله که ازدواج کردم ما زندگی سختی داشتیم،شوهرم چند بار کارشو عوض کرده،واز نظر اخلاقی هم با مردی زندگی کردم که برای نمونه مثال میزنم در حاملگی روی من دست بلند کرد که باعث ضربه به خودم وبچه شد که من شش ماه از حاملگی رو مجبور شدم منزل مامانم استراحت کنم و این اتفاق جلو مادرشوهرم افتاد چون منزل اونا زندگی میکردیم برخوردی که اوناکردن این بود که لابد زبون زدی که کتک خوردی و در این ایام که منزل پدرم بودم مادر شوهرم از من حوال پرسی نکرد و شوهرمم چند باربا من دعوا کرد که چرا نمیرم احوال پرسی خانوادش،ناراحتی من بخاطر این بود که شوهرم شش ماه بیکار بود ومن هم میگفتم حالا که دوباره بچه دار شدیم باید به خودش بیاید و فکر کار جدید باشد«البته بگم که چون از اخلاقیات همسرم باخبر هستم طوری نیس که با عصبانیت با او رفتار کنم همین موضوع من در ارامش کامل خواستمو گفتم»از این ماجراها در زندگی من زیاد اتفاق افتاده اینو برا مثال گفتم بخاطر همین اخلاق های شوهرم و وضعیت مالی بسیار نسبت به او وزندگی وخانوادش سرد هستم ولی بخاطر اینکه دو تا بچه دارم به روی خودم نمیارم به شوهرم ابراز علاقه میکنم در صورتی که هیچ علاقه ای به او ندارم وبه خانواده همسرم احترام میگزارم ولی هیچ احترامی در دلم براشون قائل نبستم خیلی رو خودم فشار میارم گاهی ارزو میکنم کاش بچه نداشتم ویه طوری از دس بچه ها. راحت میشدم تا طلاق میگرفتم.
لطفا راهنمایی کنین
مننون از سایت خوبتون

Answer 1

7. شما حتما باید بهمراه همسرتان به مشاوره مراجعه نمایید وگرنه ادامه دار شدن این حس در شما باعث ایجاد نفرت و فاصله بیشتر شما خواهدشد که عواقب بدی بدنبال دارد. بهتر است کم کم حس خود را به او منتقل کنید تا او تلاش بیشتری در جلب نظر شما بکند. با پوشاتدن این مساله کاری از پیش نخواهید برد. اما باید حساب شده و با مراجعه به کارشناس اینکار را انجام دهید. دقت کنید که فرزندان شما نیازمند پدر و مادری با روح و روان ارام دارند وگرنه از این ناحیه ضربه خواهند خورد و کنار هم بودن شما کمکی به انها نخواهد کرد.

Comments

ممنون از راهنماییتون
شما میگین که که احساسمو کم کم بهش نشون بدم وناراحتیمو بهش بگم،این کارو گاهی انجام میدم ولی بیشتر از من فاصله میگیره و تنفرو تو چشماش احساس میکنم.در ضمن بگم که خیلی حواسم هس چطور خواسته ها واحساساتم و بیان کنم.
از گذشته خیلی بهتر شده ولی من هیچ احساسی نسبت بهش ندارم

---

دوست عزیز
 این درست شدن رابطه نیاز داره شما و همسرتون هر دو به تنهایی اول مشکلات شخصی خودتون رو حل کنید اسیب هایی که خوردید رفع بشه
 شما از هر کار همسرتون متنفر شدید چون رابطه اتون فرسایشی و خسته کننده شده برای هر دو نفرتون
 اگه میخواهید زندگیتون به امید خدا درست بشه اول این همه فکرهای جور واجور رو بگذارید کنار متمرکز بشید روی زندگیتون و سعی کنید با کمک یک روانشناس حرفه ایی
 مشکلاتتون رو حل کنید دوست عزیز مغز و احساس ما مثل عضلات بدن میتونه تحت کنترل ارادی انسان قرار بگیره. همونطور که با ورزش میشه عضلات رو تقویت کرد احساس و فکر ما هم میتونن به هر شکلی تقویت بشن.یکی از نکاتی که باید توجه کنید در بیان احساس وانتقاد باید به این شیوه عمل کنید1- قبل از انتقاد کردن و بیان اشکالات گفتار و رفتار طرف مقابل، ابتدا مختصری از محاسن، خوبیها و توانمندیهای او سخن بگوئید، این کار باعث می­شود فرد احساس کند شما دوست او هستید و دشمنی ندارید. و در نتیجه حاضر به شنیدن سخن شما خواهد بود .
 2- مختصری از زمان­هایی که خودتان خطا یا اشتباهی کرده­اید سخن بگوئید تا طرف مقابل احساس نکند قصد شما از انتقاد کردن اثبات برتری خود و ضعف طرف مقابل است. سخن گفتن از اشتباهات خود زمینه پذیرش را در طرف مقابل ایجاد می­کند.
 3- وقتی می­خواهید خطا و اشکال طرف مقابل را بگوئید دقت کنید، خطا و اشتباه را بطور مستقیم بازگو نکنید، بلکه این کار را غیر مستقیم انجام دهید. مثلاً بصورت سؤال مطرح کنیم که آیا از نظر شما این سخن یا عمل چگونه است؛ خوب یا بد؟
 4- موضوعی را که می خواهید از آن انتقاد کنید تا حدامكان واضح و مشخص بيان كنيد.
 5- اجازه ندهيد گفته­هايتان از احساسات منفي شما رنگ بگيرد. مواظب باشيد صدايتان بلند و لحن كلامتان خشن و طعنه‌آميز نباشد.
 6- در مرحله چهارم مستقیم دستور ندهیم و برای اصلاح سخن یا رفتار مورد نقد به صورت دستوری تحکم نکنیم، بلکه سخن یا رفتار درست را پیشنهاد بدهیم.
 7- خیلی دقت کنید هنگام انتقاد کردن و ایراد گرفتن، موضوع و سخن معیوب را مورد انتقاد قرار دهید و از بد بودن آن سخن بگوئید و هیچگاه صفت بد یا زشت یا غلط را به شخصیت خود فرد نسبت ندهید، در واقع کار بد و ناشایست را سرزنش کنید نه شخصیت خود فرد را.
 8- واضح و شمرده سخن بگوييد، به طوري كه طرف مقابل انتقاد شما و دليل مطرح كردن آن را بفهمد.
 9- اطمينان حاصل كنيد كه اعمال و رفتاري را كه مورد انتقاد قرار مي‌دهيد، قابل تغيير است. در غير اين‌صورت از انتقاد صرف‌نظر كنيد.
 10-  حساس باشید که هنگام انتقاد کردن هدف خود را گم نکنید هدف تأثیر گذاری و اصلاح کردن است. پس موضوع را كش ندهيد و انتقاد را به سخنراني یا بحث و جدل بیهوده تبديل نكنيد، در این مسیر ممکن است طرف مقابل با ابراز نارضایتی و توجیه کردن سخن خود ناخودآگاه ما را به موضع جدل بکشد و در این جریان هدف اصلی فراموش شود و گفتگو به مسیر غلط کشیده شود. در اینجاست که شنونده بي‌حوصله مي‌شود و توجهي به آن نمي‌كند.
 11- خطا و اشتباه طرف مقابل را بگونه­ای مورد انتقاد قرار دهیم که آن را قابل اصلاح و جبران نشان دهیم، افراط در انتقاد کردن می­تواند به جایی برسد که همه راهها را برای جبران خطا و اشتباه مسدود نشان دهد و فرد مرتکب خطا از اصلاح خطای خود ناامید و مایوس شود.
 12- برای متقاعد کردن خطا کار بودن طرف مقابل یا غلط بودن سخن و رفتار او از برچسب زدن به او خودداری کنید، مثلاً بکار بردن عباراتی مانند: «تو همیشه خطا میکنی»، «توهیچ وقت دقت نمیکنی» «تو آدم سهل انگاری هستی»، تأثیر گذاری انتقاد را به صفر می رساند.
 13- بكوشيد با پيش‌بيني واكنش‌هاي منفي شخصي كه مورد انتقاد قرار مي‌‌گيرد، از بروز آن جلوگيري كنيد. جملاتي مانند: «مي­دانم که به من اين اجازه را مي­دهيد که در مورد… حرف بزنم، چون معتقدم كه براي شما مفيد خواهد بود». در كاهش واكنش‌هاي منفي مؤثر مي‌باشد.
 14- از ژست‌هاي خشم‌آلود، مانند گره كردن دست، اخم كردن، گره به ابرو انداختن و نظاير آن بپرهيزيد.
 15- اگر نتيجه مثبت انتقاد خود را در رفتار انتقاد شونده مشاهده نموديد، وي را تحسين و از اینکه به سخنان شما گوش کرده است تشکر كنيد.