بسیاری از مردانی که با بی‌میلی جنسی مراجعه میکنند، وقتی با دقت بیشتری بررسی می‌شوند، گاه به اختلال جنسی هم‌زمان دیگری مبتلا هستند. به‌عنوان نمونه، مردانی که به ناتوانی جنسی و اختلال در نعوظ دچار هستند، در صورتی که برای درمان آن اقدام نکنند، به تدریج میل و رغبت خود را به روابط زناشویی از دست می‌دهند.
ناسازگاری‌‌های زناشویی نیز از علل دیگری است که ممکن است باعث مهار و سرکوب میل‌جنسی در مردان شود. این نوع بی‌میلی جنسی، ثانویه به سایر مشکلات و اختلال‌های خارج از بستر، رخ می‌دهد.
انواع و اقسام استرس‌ها نیز از دیگر علل مهم کاهش میل جنسی در مردان به شمار می‌روند. استرس‌های شغلی،اختلال‌های خواب، استرس تولد فرزند ناخواسته، استرس‌های اقتصادی و نظایر اینها فرد را به بی‌میلی جنسی دچار می‌کند. گاهی اوقات، بی‌میلی جنسی در مردان، ثانویه به بی‌میلی جنسی همسران آنهاست. ناهماهنگی در مسایل جنسی زن و شوهر از جمله مواردی است که باید با مشاوره به موقع زوجین به رفع یا کاهش آن اقدام کرد.
مصرف برخی داروها، سیگار، الکل و مواد مخدر از دیگر علل ابتلا به بی‌میلی جنسی در مردان است. افزایش سن از جمله علل دیگری است که به‌طور طبیعی باعث کاهش تدریجی میل جنسی در مردان میشود.
باید توجه داشت که آراستگی و توجه زنان به ظاهر خود نقش عمده‌ای در میزان تمایلات جنسی همسران آنها دارد. بدیهی است که سائقه جنسی، مانند اشتها به غذا خوردن، تابع برخی ویژگی‌های ظاهری زوجین است و همچنان که رنگ، بو، طعم و ظرف غذا در افزایش اشتها نقش مهمی دارد، توجه زنان به ظاهر و پوشش خود نیز در میزان تمایلات شوهران آنها اثرگذاراست.
درمان باید به‌موقع باشد
علل بی‌میلی جنسی در مردان هرچه که باشد نیازمند بررسی و درمان به‌موقع است. بی‌میلی‌های جنسی در مردان را به خوبی می‌توان با شناسایی و رفع علل زمینه‌ساز آن درمان کرد. نکته مهم در درمان بی‌میلی جنسی مردان این است که مبتلایان به بی‌میلی جنسی نباید خودسرانه به دارودرمانی اقدام کنند زیرا علاوه بر عوارضی که این‌گونه داروها در صورت مصرفی بی‌رویه دارند، گاه به علت بی‌توجهی به منشأ بی‌میلی جنسی بی‌اثر خواهند بود یا به‌صورت مقطعی اثر میکنند. نکته مهم دیگر اینکه فرد مبتلا به بی‌میلی جنسی نباید به این اختلال، بی‌توجه باشد زیرا ترک یا کاهش روابط زناشویی به علت این اختلال، شدت بی‌میلی جنسی را افزایش می‌دهد و فرد را در آینده به بحران‌های جدی زندگی زناشویی دچار می‌کند.
فردی که دچار یک چنین اختلالی باشد، به برقراری رابطه جنسی تمایل دارد، اما مشکلاتی را در زمینه برقراری رابطه جنسی احساس می کند و متاسفانه در تحریک شدن برای ادامه کار دچار مشکل می شود.
ضعف جنسی را می توان در دو گروه اولیه و ثانویه طبقه بندی نمود. آقایونی که دارای ضعف جنسی اولیه می باشند، هیچ گاه آنقدر نعوذ نمی شوند که بتوانند رابطه جنسی برقرار کنند. در ضعف جنسی نوع دوم، حالت نعوذ پس از یک دوره نرمال از بین می رود. این امر به طور مکرر اتفاق می افتد بجز مواقعی که بیماری و یا جراحت خاصی صورت بپذیرد.
راه درمان ضعف جنسی نوع دوم قدری راحت تر است چراکه بیمارن قبلاً تجربه عملکرد عادی آلت را داشته اند.
برای نعوذ چند فاکتور مورد نیاز است:
- ایجاد علاقه و تمایل ذهنی
- عملکرد نرمال هورمون ها از جمله غده هیپوفیز
- تستسترون کافی
مشکلات روانی قدیمی
اختلال در ارگاسم که می تواند هم خانم ها و هم آقایون را تحت تاثیر قرار دهد، به این شکل است که ارگاسم یا اصلا وجود ندارد و یا در آن تاخیر زیادی دیده می شود. اختلال درد هم در خانم ها خیلی بیش از آقایون شایع می باشد و با نام مقاربت دردناک شناخته می شود. واژینیسم که همان گرفتگی عضلات واژن می باشد، نوعی اسپاسم ناخاسته است می تواند از وجود نزدیکی ممانعت اجاد کند. مقاربت دردناک نیز به دلیل عدم وجود ترشح روان کننده به میزان کافی در خانم ها ایجاد شود که دلیلش شیر دهی، استفاده از ژل ها و کرم های ضد بارداری و ضد پیری، و یا ترس و اضطراب است. گرفتگی عضلات مهبل می تواند به دلیل جراحات جنسی مانند تجاوز، زنا و ارتباط جنسی نامشروع ایجاد شود.
ضعف جنسی در سال های جوانی بیش از هر زمان های دیگری شیوع پیدا می کند و بیشتر میان افراد بیست تا سی ساله رواج دارد. بیماری به تریج با افزیش سن از میان رفته و مجدداً در سنین سالخوردگی بروز می کند.
ریسک ابتلا به بیماری در برخی شرایط خاص مانند وجود بیماری دیابت، اختلال وابسته به انحطاط سلول های عصبی، بیماری های روانی مزمن، استفاده از الکل، مواد مخدر، عدم توانایی در خفظ ارتباط طولانی مدت، ناهماهنگی مزمن با شریک جنسی فعلی از جمله آنها می باشد.
پیشگیری
والدین باید بدانند که از همان آغاز باید در مورد مسائل جنسی با کودکان خود دقیق و صادق برخورد کنند. این امر سبب می شود که آنها در بزرگسالی دچار مشکلاتی نظیر اضطراب و عادات ناپسند احساسی نشوند.
به هر روی پیش از استفاده از هر گونه درمانی چه خودتان قرص ها را تجویز کنید و چه به پزشک مراجعه کرده و از او کمک بگیرید، باید دستورالعمل و اثرات جانبی دارو را به دقت مطالعه کنید. باید توجه داشته باشید که محدود کردن و قطع مصرف مواد مخدر، دخانیات و الکل به تقویت قوای جنسی کمک چشمگیری می کنند.
همچنین زوج هایی که ارتباط خوبی با هم دارند و در مورد مسائل مختلف با هم به بحث و گفتگو می نشینند، شانس بیشتری در غلبه به این بیماری دارند.
افرادی هم که قبلاً تجربه آسیب های جنسی را در زندگی خود داشته اند، باید پیش از برقراری رابطه، در کلاس های گروهی و فردی مشاوره خانواده شرکت کنند تا بتوانند با کسانی که به دلخواه خود انتخاب می کنند، رابطه جنسی برقرار کرده و از این رابطه لذت ببرند.
درمان
به هر حال پزشکان شیوه های درمانی متفاوتی را برای از بین بردن این بیماری در نظر دارند که بسته به آزمایش های گوناگون و شدت بیماری انواع مختلف آنرا تجویز میکنند. در این میان بیمار وظیفه دارد که تاریخچه کلی بیماری خود را برای پزشک خود شرح داده و هم خانم و هم آقا مورد معاینه پزشک قرار بگیرند.
نوع درمان بر اساس دلیل ایجاد ضعف جنسی معین می گردد. دلایل ارگانیک که قابل معاینه می باشند، هم از طریق دارو و هم از طریق جراحی قابل درمان می باشند. از جمله دارو هایی که اثر بسزایی دارند می توان به ویاگرا اشاره کرد. این دارو جریان خون را در رگ ها افزایش می دهد و سبب می شود که خونی که در آلت جریان دارد نیز چرخه تند تری را پیدا کند. آقایونی که از داروی های قلب استفاده می کنند و یا مبتلا به بیماری هایی در زمینه تصلب شرائین هستند باید در مصرف این دارو احتیاط کرده و قبل از مصرف حتماً با پزشک خود مشورت کنند. کمبود تستسترون و استروژن نیز با قرص ها و کرم های موضعی قابل درمان می باشند.
تحریک ذهنی و سایر شیوه های تمرکز روانی نیز می توانند اثر بسزایی در پروسه تسریع درمان ضعف جنسی بر روی بیماران داشته باشند.
برخی از زوجین نیز باید با هم در کلاس های مشاوره شرکت کنند تا به مشکل اصلی خود پی ببرند. برای از میان برداشتن اضطراب، ترس، استرس و تمایل به بازداری احساسات نیز با چند جلسه مشاوره قابل حل خواهد بود. برخی از انواع ضعف های جنسی نیز با دارو و یا جراحی قابل حل نمی باشند. البته مصرف داروهای مختلف می توانند تا حدودی به افراد کمک کرده و ضعف آنها را بهبود بخشد. در برخی موارد نادر ضعف جسمانی سبب ایجاد ناباروری در مردان و نازایی در خانمها می شود.