ترس از تایید نشدن

Question

سلام خدمت شما بزرگوار و تشکر بابت وقتی که میگذارید,ان شاءالله خیر ببینین.

من از بچگی خیلی پر حرف و پر جنب و جوش بودم,و به خاطر زبونم همیشه و همه جا مورد توجه بودم,عاشق این بودم که توی جمع حرف بزنم و بگم و بخندونم.
حتی توی دانشگاه هم با وجودی که سعی میکنم حریم ها رو حفظ کنم اما مورد توجه اساتید و همکلاسیهام بودم و باید بگم که همیشه از این تایید شدن لذت میبردم.

متاسفانه چند ماهی,یا شاید چند سالی باشه که نمیدونم به چه دلیلی خیلی زود بهم برمیخوره,به محض اینکه ببینم توی جمع حتی یکنفر از من خوشش نمیاد,حسابی داغون میشم
خدا نکنه یک نفر دیگه مورد توجه جمع باشه,انگاری دارن منو فحش میدن با اینکار,به قدری عصبانی میشم که بعضی وقتا توی خلوت گریه میکنم!!
نمیدونم چرا تا این حد حسود شدم,حالم ازین  اخلاقم بهم میخوره...
اینم بگم که آدم مذهبی هستم,متاسفانه ادعاش رو دارم...
حتی انتظار دارم بچه هام هم همیشه مورد توجه بقیه باشن,و اگه کسی از حتی بچه ی خواهرم من خاله ش میشم تعریف کنه,انگاری داره میگه بچه ی من بده!!
لطفا کمکم کنین.
من 30 سالمه,دو تا فرزند دختر و پسر 6 و 4 سال دارم

Answer 1

دوست عزیز شما  یک نکته اخلاقی منفی کوچک در وجودان داشته اید در واقع همه ما در ذات خود اخلاق های بد و خوبی داریم که باید خوب ها را تقویت و بدها را کم کم از بین ببریم. ام شما در ابتدا به دلیل لذت بردن از این حس خود بززگ بینی (حتی ممکن است واقعا هم شایسته اش بوده باشید ولی تواضع نداشته اید که ان را از خود ندانید) ان را تقویت کرده اید. یعنی یک نکته منفی کوچک را بزرگ کرده اید و انقدر ان را قوی کرده اید که دیگر از پس ان بر نمی ایید. شما با هر بار تایید شدن به خود اعتماد بنفس داده اید و انتظار خود را بالا برده اید. به جای اینکه با خود بگوئید من هرچه دارم از خدا دارم و او می تواند در یک چشم به هم زدن همه اش را از من بگیرد ان را از خود دیده اید بنابراین از دیگران انتظار ستایش داشته اید. و این اخلاق بسیار بدی است. رایط تغیی کرده و کمی توجه به شما کم شده است انتظار شما همچنان بالاست و این وضعیت را بر نمی تابد. اگر در این مساله با تامل کمی دقیق شوید می فهمید که چقدر به اشتباه رفته اید که از دیگران انتظار ستایش و تایید دارید. همانطور که لذت بردن از ستایش و تایید دیگران اشتباه است اکنون انتظار ستایش و تایید داشتن نیز به همان اندازه اشتباه است. با این وضعیت هم روح و روان خود را می ازارید و هم به خواسته تان نمیرسید. سعی کنید کمی دقیق تر باشید و به حربه های شیطان دقت کنید چون او با هرکسی از نقطه ضعفش وارد می شود. سعی کنید به یکباره و نه کم کم اهمیت حرف دیگران در باره خود را بی ارزش ککنید و اصلا برایتان مهم نباشد که دیگران چه می گویند. برای اینکه به خودتان کمک کنید و این رذیله را سریعا از خود دور کنید باید هربار که جلوی شما از کسی تعریف می کنند شما نیز بیشتر از او تعریف کنید. هربار از بچه کسی تعریف کردند شما بیشتر از ان بچه تعریف کنید و حرفانها را تایید کنید. مطمین باشید این تنها راه غلبه بر غولی است که برای خود ساخته اید.   کافی است یکبار امتحان کنید. سختی ان در شروع انحجام ان است خواهید دید که بعدا چه ارامشی خواهید یافت و جچه احساس خوبی پیدا خواهید کرد.